Siedem sióstr Stalina

Written by admin on Październik 17th, 2008

Siedem sióstr Stalina, torty urodzinowe, siostry Stalina. To tylko niektóre z przydomków 7 wysokich budynków w Moskwie. Ich budowę rozpoczęto w 1947 roku, w 800 rocznicę założenia Moskwy. Pomysłodawcą przedsięwzięcia był Józef Stalin. Na okoliczność budowy siedmiu sióstr doprowadzono nawet do przedwczesnego zwolnienia z gułagu Wiacziesława Ołtarzewskiego, który posiadał doświadzenie w budowie drapaczy chmur w Nowym Jorku.

Siedem sióstr Stalina to wysokościowce rozrzucone po całym mieście. Różne są też funkcje pełnione przez budynki. Ciekawostką jest, że po rosyjsku mówi się na nie wysotnyje domy (высотные домы). Jak widać, nie tylko architektura miała je odróżnić od zachodnich drapaczy chmur (ros. небоскрёб).

A oto moskiewskie siedem sióstr:

  • Hotel Ukraina – oddany do użytku w 1957 r. 29 pięter i 200 m wysokości,
  • Hotel Lieningradskaja – Z 1954 r., najniższy z całej siódemki,
  • Kotielniczieskaja – blok mieszkalny oddany do użytku w 1952 r.,
  • Kudrinskaja – jest to blok mieszkalny dla urzędników państwowych, jego budowę ukończono w 1954 roku. 160 m wysokości.
  • Ministerstwo Rolnictwa – budynek wybudowany w 1953 r. 133 m wysokości.
  • Ministerstwo Spraw Zagranicznych – 1952 r. z pylonami z polerowanego granitu, portalami i fasadą z godłem Związku Radzieckiego. 27 pięter.
  • Moskiewski Uniwersytet Państwowy – czteroskrzydłowy, 36-piętrowy budynek o wysokości 236 m. Ukończony w 1953 r.

Będąc w Moskwie, nie sposób nie zobaczyć przynajmniej kilku z sióstr Stalina. Rzucają się w oczy i górują nad miejską zabudową Moskwy. My, Polacy, też mamy pamiątkę czasów sowieckich. Może nie siostrę, ale przynajmniej kuzynkę Stalina.

Ciekawostką jest, że były plany wybudowania ośmiu sióstr. Ósmą miało być Zaradye.  Miała być jednym z najwyższych budynków na świecie i przysłonić moskiewski Kreml. Ósma siostra ostatecznie nigdy nie powstała.

O ile Pałac Kultury i Nauki w Warszawie wywołuje bardzo mieszane uczucia, o tyle siedem sióstr Stalina w Moskwie wydaje się być bardzo na miejscu. W końcu to w tym mieście możemy dopatrzeć się wielu pamiątek minionej epoki, a kult Wielkiej Rosji trwa.

Plac Czerwony w Moskwie

Written by admin on Październik 15th, 2008

Czym byłaby Rosja bez Placu Czerwonego? Uznawany jest on zarówno za serce Moskwy, jak i całej Rosji. Nic dziwnego. Wokół placu zlokalizowane są najznamienitsze zabytki rosyjskiej stolicy. A od placu odchodzą promieniście główne arterie wielomilionowego miasta.

Plac Czerwony (ros. Красная площадь) – skąd ta nazwa?
Niewiele osób zdaje sobie sprawę, skąd się wzięła nazwa Placu Czerwonego. Okazuje się, że skojarzenie czerwonej barwy z czasami komunistycznymi jest błędne. Poza tym Plac Czerwony nie nazywał się tak od początku swego istnienia. Pod koniec XIV wieku nazywany był „Pożar” lub „Wypalony”. Natomiast określenie pochodzi od starosłowiańskiego słowa „красьнъ (piękny)”. Natomiast czerwony po rosyjsku to „красный”. To podobieństwo sprawiło, że Plac jest nazywany dzisiaj „Czerwonym”, choć nazwa „Piękny” niewątpliwie też jest na miejscu. Oficjalnie uznaje się, że nazwa Plac Czerwony funkcjonuje od XVII wieku.

Katedra św. Bazylego

Katedra św. Bazylego

Urodę placu doceniono na świecie. W 1991 roku, jako pierwszy obiekt w Rosji, plac Czerwony został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Ale to historia najnowsza placu, który przez ponad 5 wieków był świadkiem wielu wydarzeń. W pierwszej połowie XX wieku, a później w czasach sowieckich był miejscem defilad wojskowych, na których Rosja, a później Związek Radziecki, demostrowała światu swoją potegę.

GUM

GUM

Plac Czerwony dla turysty jest atrakcyjny ze względu na położenie w historycznym centrum. Znajdują się na nim lub sąsiadują:

  • Mauzoleum Lenina
  • Katedra św. Bazylego
  • Katedra Kazańska
  • Państwowe Muzeum Historyczne
  • Kreml moskiewski wraz z murami i wieżami
  • Łubianka (siedziba FSB, a wcześniej KGB i NKWD)
  • GUM (Главный Универсальный Магазин)

Otoczenie wieloma znakomitymi obiektami historycznymi sprawia, że Plac Czerwony w Moskwie to obowiązkowy punkt każdej wycieczki. Na żywo to historyczne centrum Moskwy prezentuje się znakomicie. Choć sam plac już nie jest tak imponujący, jeżeli chodzi o rozmiary. Ma bowiem 330 m długości i 70 m szerokości.

Mauzoleum Lenina

Mauzoleum Lenina

Rosyjska wiza – procedura otrzymania

Written by admin on Październik 10th, 2008

Polacy, jadący do Moskwy, muszą otrzymać wizę rosyjską. Warto również zwrócić uwagę na przepisy obowiązujące w Rosji, a dotyczące jadących tam obcokrajowców. Wiza do Rosji – niezbędne informacje znajdziesz poniżej.

Osoby wybierające się do Rosji muszą ubiegać się o wizę. Wnioski składa się w jednym z konsulatów rosyjskich: w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku i Krakowie (obowiązuje rejonizacja).

Aby otrzymać wizę, należy uiścić opłatę za rozpatrzenie wizy (bezzwrotna) 35 euro oraz przedłożyć dokumenty:

  • wypełnioną ankietę wizową (na każdą osobę, łącznie z dziećmi, które posiadają swój paszport). Formularze można otrzymać w konsulacie lub pobrać on-line: www.poland.mid.ru (nie rozpatruje się blankietów przesłanych faksem).
  • paszport, ważny co najmniej 180 dni, licząc od daty zakończenia terminu ważności wizy na wjazd do Rosji.
  • aktualną fotografię o wymiarach 3 x 4 cm (kolorowe lub czarno-białe)
  • do otrzymania wizy zwykłej – oryginał zaproszenia do Federacji Rosyjskiej, które wydaje Departament Służby Konsularnej MSZ Rosji, przedstawicielstwa MSZ Rosji w podmiotach Federacji Rosyjskiej lub terenowe organy spraw wewnętrznych (OWIR – wydział wiz i rejestracji cudzoziemców)
  • do otrzymania wizy turystycznej – umowę dotyczącą świadczenia usług turystycznych (voucher turystyczny) i potwierdzenie obsługi turysty zagranicznego przez organizację prowadzącą działalność turystyczną.
  • do otrzymania wizy tranzytowej – paszport z ważną wizą na wjazd do państwa docelowego przez Rosję (jeżeli taka wiza jest wymagana), ważne bilety z potwierdzoną datą wjazdu i wyjazdu z Rosji
  • gdy ważność wizy przekracza 3 miesiące – wyniki testów na obecność wirusa HIV .

Zwykle wiza zostaje wydana w ciągu 5 dni. Jednak w szczycie sezonu turystycznego procedura może się wydłużyć. Można przyspieszyć wydanie wizy poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty (oplata 70 euro w przypadku złożenia wniosku 3 dni przed planowanym wyjazdem, z wyjątkami humanitarnymi – np. śmierć bliskiej osoby lub operacja. Zwolnienia z opłat wizowych dotyczą m. in. bliskich krewnych obywateli UE lub Federacji Rosyjskiej legalnie zamieszkujących na terytorium Federacji Rosyjskiej lub państw członkowskich, studentów, którzy odbywają podróż w celu podjęcia nauki lub odbycia szkoleń, osób biorących udział w działaniach naukowych, kulturalnych i artystycznych, w tym w programach uniwersyteckich, imprezach sportowych, uczestników oficjalnych programów wymiany miast partnerskich oraz osób wyjeżdżających z przyczyn humanitarnych.

Dojazd do Moskwy

Written by admin on Październik 10th, 2008

**Jaki dojazd do Moskwy wybrać? Tutaj poznasz wszystkie za i przeciw.Możecie skorzystać z różnych środków transportu – od transportu własnego, poprzez pociąg, na samolocie skończywszy.**

Autobus

Od ładnych paru lat nie można dojechać bezpośrednio do Moskwy. W 2004 roku uruchomiono połączenie do Moskwy z Olsztyna. Autobusy w większych miastach dojeżdżają najwyżej do Mińska na Białorusi. Z przesiadkami można dojechać dalej, do Moskwy.

Samochód

Zdecydowanie odradzana forma podróży. Podstawowy dokument to międzynarodowe prawo jazdy z (uwaga) tłumaczeniem na język rosyjski. Tłumaczenie należy potwierdzić w rosyjskiej ambasadzie lub konsulacie. Należy także mieć dowód rejestracyjny oraz ubezpieczenie na Rosję. Żadne z krajowych towarzystw nie oferuje takiego tłumaczenia. Dlatego najlepiej wykupić ubezpieczenie za granicą – na Białorusi lub w Rosji. Zielona karta nie jest honorowana. Przy wyjeździe z Polski należy złożyc deklarację celną oraz wjazdowy podatek drogowy.

Drogi prowadzące do rosyjskiej stolicy są na ogół źle oznakowane i w kiepskim stanie.

Pociąg

Pociągi do Moskwy odjeżdżają kilka razy dziennie. Jest to wygodny i stosunkowo szybki środek transportu. Pociąg zatrzymuje się na Dworcu Białoruskim. Podróż trwa 21 godzin. Dodatkową atrakcję stanowi około 2-3 godzinny postój na granicy polsko-białoruskiej. Jest on spowodowany koniecznością wymiany podwozia wagonów – na Białorusi i w Rosji jest inna szerokość torów.

Samolot

Zdecydowanie najszybszy środek transportu. Bezpośrednim połączeniem lotniczym jest trasa Warszawa-Moskwa. Obsługują je PLL LOT o Aerofłot. W Moskwie lądujemy na lotnisku Szeremietiewo. Okazuje się, że taniej możemy polecieć, wybierając połączenia z przesiadką, np. przez czeską Pragę.

Podstawowe dane dotyczące Moskwy

Written by admin on Październik 10th, 2008

Moskwa jest stolicą i największym miastem w Rosji. Stanowi ośrodek gospodarczy kraju. Poniżej prezentujemy podstawowe dane dotyczące miasta.

Położenie geograficzne: 55°45”’ N 37°37”’ E

Wysokość: 156 m n.p.m

Liczba ludności: 10,4 mln (aglomeracja: 12 219 500)

Podział administracyjny: 10 okręgów, 123 rejony

Miasta partnerskie: Astana, Bangkok, Buenos Aires, Berlin, Seul, Tokio, Wiedeń, Paryż, Düsseldorf, Pekin, Warszawa, Kraków, Helsinki, Praga, Bruksela, Rzym, Madryt, Tel Awiw, Duszanbe, Erywań, Lublana

Park Zwycięstwa

Written by admin on Październik 10th, 2008

Park Zwycięstwa to duma Moskwy. Nowoczesny park zieleni z Muzeum Drugiej Wojny Światowej jest popularnym miejscem spotkań i odpoczynku zarówno młodszych, jak i starszych.

Siedem sióstr Stalina

Written by admin on Październik 10th, 2008

Siedem sióstr Stalina to kolejny symbol Moskwy. 7 budynków stylistyką odpowiadających Pałacowi Kultury i Nauki góruje nad głowami Moskwiczan. Budynki stanowią trwałą pamiątkę czasów sowieckich.

Powstanie i rozwój Moskwy w pigułce

Written by admin on Październik 10th, 2008

Jerzy Dołgoruki (Юрий Долгорукий) wybudował nad rzeką gród obronny. Pierwsze zapiski sięgają 1147 roku i to jest data, która się przyjmuje za datę powstania miasta. Moskwa to bogata historia przenikania się kultur Wschodu i Zachodu. Również Polacy mają swoją kartę w historii miasta. Jako jedyni zdobyli Moskwę, goszcząc na jej salonach przez 2 lata w XVII w. Ogromna metropolia, w której najszybszym środkiem transportu jest metro. Trudno jednoznacznie wskazać wizytówkę miasta. Czy to będzie Kreml, czy jeden z licznych soborów, czy też klasztor. A może jedna z 7 sióstr Stalina, np. pierwszy Uniwersytet im. Łomonosowa.

Metro w Moskwie

Written by admin on Październik 10th, 2008

**Niesamowite, czarujące, niewiarygodne. Takie właśnie jest moskiewskie metro. Dlaczego? Czytajcie dalej.**

Kilka faktów:

Pierwsza linia została otworzona już w 1935 roku. Danych o wykorzystaniu sieci metra z tamtego okresu nie ma. Są za to współczesne statystyki. To na ich podstawie można powiedzieć, że Moskwa dysponuje lokomocyjnym potworem. Wystarczy wspomnieć, że w 2007 roku metro moskiewskie przewiozło 2,5 miliarda (!) pasażerów. Ba, do dnia dzisiejszego do dyspozycji pasażerów przekazano 292 km tras podziemnych i naziemnych zorganizowanych w 12 linii. Również liczba stacji jest imponująca – 176, każda w innym stylu. Żeby tego było mało, metro wciąż się rozrasta.

Serdecznie zapraszamy do naszego mini-przewodnika po moskiewskim cudzie techniki. Zapnijcie pasy!

###Dzieło sztuki?

Jeżeli myślicie, że po zwiedzeniu połowy świata nic Was już nie jest w stanie zadziwić, to się grubo mylicie. Zadziwi Was bowiem każda z ponad 170 stacji metra moskiewskiego. Najstarsze pamiętają czasy międzywojenne, najnowsze tętnią wielkomiejskim życiem i biją w oczy blaskiem marmurowych posadzek. Płaskorzeźby, popiersia Lenina, inscenizacje bitew, hołdy oddawane bohaterom Ojczyzny, wielobarwne mozaiki pokrywają podłogi, ściany i sufity każdej stacji. Mówi się o nich, że są flagowym przykładem architektury socrealizmu. Według mnie natomiast stacje metra moskiewskiego oddają duch Rosji w najczystszej postaci – dumnej, wielkiej, pompatycznej. Historyczne bitwy, wodzowie rewolucji, zasłużeni Rosjanie. Tym osobom architekci metra oddali cześć, a dzięki stacjom pamięć po nich nigdy nie zgaśnie.

###Niemiecka precyzja w najbardziej rosyjskim mieście

Poruszanie się w metrze to niczym życie w mrowisku. Setki osób mijające Cię w obydwu kierunkach. Ale wbrew pozorom, metro nie wydaje się zatłoczone. W godzinach szczytu wagoniki dojeżdżają do długich platform nawet co kilkadziesiąt sekund. Codziennie ok. 35 tys. osób z obsługi czuwa nad bezpieczeństwem pasażerów.

Zadziwiły mnie dwie rzeczy. Po pierwsze fakt, że budowane na przestrzeni kilkudziesięciu lat stacje tworzą spójny, wydajny system. Po drugie – niezwykła harmonia, z jaką buduje się sieć metra. Jej serce stanowi tzw. Linia Okrężna (ros. Кольцевая линия), pozostałe linie niczym odnóża pająka rozchodzą się do najdalszych rejonów Moskwy.

###Statystyki ciąg dalszy

176 stacji to tylko jedna z szokujących statystyk metra moskiewskiego. Najgłębiej położoną stacją jest Park Zwycięstwa (Парк Победы). Stacja ta znajduje się na głębokości 84 metrów. A najdłuższy peron w moskiewskim metrze ma stacja Воробьевы Горы – od jednego końca peronu do drugiego trzeba pokonać 282 metry. Stacja ta zresztą znajduje się na moście, który łączy dwa przeciwległe brzegi rzeki Moskwy. Z tej okolicy roztacza się wspaniały widok na stadion Łużniki i centrum wielkiej metropolii. Wielbiciele statystyki policzyli również, że na wszystkich stacjach jest łącznie 173998 schodków do pokonania. Wspierają nas schody ruchome o łącznej długości 66,8 km. Aby wszyscy pasażerowie mogli płynnie podróżować, do ich dyspozycji codziennie jest 3438 wagonów kolejki.

###Nitka życia

Metro moskiewskie to kluczowa arteria wielomilonowego miasta. Gdyby nie sieć podziemnych korytarzy, miasto by utonęło w paraliżu komunikacyjnym. Zresztą codziennie, kilkanaście metrów nad ziemią panowanie nad sobą tracą setki tysięcy kierowców, którzy marnują kolejne godziny w korkach, podczas gdy nieco niżej, co 1,5 minuty odjeżdża kolejny pociąg.

###Nic nie widziałem, nic nie słyszałem… czyli o linii, której nie ma.

Wielu słyszało plotki. Niektórzy coś przebąkują o prawdopodobnym położeniu stacji. Ale tak naprawdę tylko wtajemniczeni wiedzą, jak przebiegają 3 dodatkowe linie metra, tworzące sieć tzw. Metro-2. To dodatkowa sieć, którą stworzono z myślą o najważniejszych z ważnych. Nie znajdziecie jej na żadnej mapie, czy schemacie linii. Tylko od czasu do czasu w internecie można natrafić na ręcznie robione mapki. To pasjonaci próbują zgadnąć, gdzie rozlokowano linie Metra-2.

###A może coś pesymistycznego?

Jak na razie o moskiewskim kolosie transportowym usłyszeliśmy same zalety. Przecież zawsze musi być jakieś „ale”… Wspomniałem, że metro było budowane przez lata. Podobnie się rzeczy miały z taborem, który jest systematycznie wymieniany. Stąd dzisiaj raz wsiadamy do nowoczesnej kolejki, innym razem jedziemy wagonikami, przy których te z stare z warszawskiego metra to prawdziwy luksus.
Kuleje też system wentylacji. W pociągu jest duszno, a powietrze jest niejednokrotnie stęchłe. Czasem doskwiera też hałas.

Na koniec dobra rada. Pamiętajcie, żeby zawsze skasować bilet przed przejściem przez bramkę. Jeżeli tego nie zrobicie, możecie zostać przycięci przez gryzący automat :) .

###Na koniec

Mam nadzieję, że przekonałem Was do bądź co bądź, cudu techniki. Nawet, jeżeli zniechęciły Was niedostatki metra, to jesteście na nie skazani. W końcu to najszybsze metro świata i jedyny środek transportu w Moskwie, w którym nie cierpi się z powodu korków.

Metro moskiewskie to nie tylko praktyczny środek transportu. To także źródło ciekawych
doświadczeń. Możliwość obserwacji Moskwiczan w czasie codziennych dojazdów i powrotów z pracy, spotkań i niecodziennych sytuacji. Stacje nie są jednakowe. Były budowane w różnych czasach, na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Najstarsze stacje są głęboko pod ziemią, gdyż projektowane były z myślą o tym, by służyły jednocześnie za schrony przeciwlotnicze. Nie zawsze sprawne systemy wentylacji powodują, że jest tam duszno.

Tym, co rosyjskie metro wyróżnia, jest jego architektura i wystrój stacji. Najsłynniejszą linią jest Kolcewaja Linia, okrężna linia wokół centrum miasta. Stacje są wyłożone marmurem i upiększane plaskorzeźbami, mozaiką, malowidłami, rzeźbami i barwnymi żyrandolami. Na stacjach dominują określone motywy, historyczne, kulturowe, wojenne.

Galeria Trietiakowska

Written by admin on Październik 10th, 2008
Przed Galerią Trietiakowską

Przed Galerią Trietiakowską

Rosjanie zwykli mówić o niej Trietiakowka (ros. Третьяковка). Czuć w tym sformułowaniu sentyment do najsłynniejszej w Moskwie, a być może i całej Rosji, galerii malarstwa. Bo dla niej jest miejsce w sercu każego Rosjanina. Nic dziwnego, w końcu to tutaj dwa wieki wiek temu rosyjski kupiec, a z zamiłowania także mecenas sztuki, dał początek największemu zbiorowi rosyjskiego malarstwa, jaki kiedykolwiek powstał.

Historia pewnego mecenasa sztuki

Państwowa Galeria Trietiakowska (Государственная Третьяковская галерея) swoją nazwę zawdzięcza Pawłowi Trietiakowi, moskiewskiemu kupcowi, który w 1856 otworzył muzeum sztuk plastycznych. Ale zacznijmy od początku.

Paweł Trietiakow pierwsze obrazy kupił w wieku dwudziestu kilku lat. Na początku kupował obrazy głównie niderlandzkie. Były to lata 50-te XIX wieku. Szybko jednak przekonał się do rodzinnego, rosyjskiego malarstwa i zapragnął zostać kolekcjonerem. I tak kolekcję powiększał o kolejne obrazy, na początku jemu współczesnych, mało znanych autorów.

W 1860 roku kupiec sporządził testament. W myśl ostatniej woli 150 tys. rubli z jego majątku miało być przekazane na budowę w Moskwie muzeum malarstwa lub galerii. Z myślą o utworzeniu muzeum Trietiakow kontynuował swoją działalność kolekcjonera, a najbliższym współpracownikom powtarzał, że zbiory te staną się własnością całego narodu. Jego celem stało się stworzenie kolekcji rosyjskiej szkoły malarstwa

Ciekawostką jest, że Paweł Trietiakow nie kierował się głosami krytyków i znawców sztuki. Jeżeli jakiś obraz mu się spodobał. A dla malarzy było do dowodem uznania ich twórczości. Między mecenasem sztuki, a artystami wywiązała się więź i przyjacielskie stosunki. Nierzadko Trietiakow był pierwszą osobą, której przedstawiano dopiero co skończone dzieło.

Galeria Trietiakowska

Galeria Trietiakowska

W 1892 roku Paweł Trietiakow swoją kolekcję oraz zbiory niedawno zmarłego brata przekazał w dar miastu Moskwa. Po kilkudziesięciu latach kolekcjonowania zbiory urosły do niebotycznych rozmiarów. Przekazana kolekcja liczyła 1287 obrazów, 518 rysunków, 9 rzeźb (wszystkie rosyjskich artystów) oraz 75 obrazów i 8 rysunków zagranicznych twórców. Kolekcję wyceniono na, bagatela, 1 429 000 rubli. Nic dziwnego, że Trietiakow otrzymał tytuł honorowego obywatela Moskwy. W 1893 roku kolekcja została zaprezentowana w nowo otwartej Moskiewskej Miejskiej Galerii Pawła i Siergieja Trietiakowów. Paweł Trietiakow zmarł w 1898 roku, ale jego dzieło było kontynuowane. W 1918 roku galerię ogłoszono dobrem narodowym Rosji radzieckiej i przemianowano. Nowa nazwa to Państwowa Galeria Trietiakowska, która obowiązuje do dnia dzisiejszego.

Lata 1986-1995 były okresem rozłąki orędowników rosyjskiego malastwa ze zbiorami galerii. Galeria bowiem została zamknięta w celu gruntownej rekonstrukcji. Prace trwały wiele lat, ale zakończyły się sukcesem i Trietiakowska Galeria została na nowo otworzona by świętować jubileusz 150-lecia.

Zbiory

W półtorawiecznej historii Galeria Trietiakowska doczekała się pokaźnych zbiorów. Na ścianach świątynii malarstwa rosyjskiego znajdują się obrazy najwybitniejszych artystów rosyjskich. I tak, warto zobaczyć ikony Rublowa, który jest uznawany za najwybitniejszego malarza ikon. W zbiorach galerii goszczą także Riepin, Lewitan (jego obraz „Jesienny dzień” zamieszcza się w książkach do nauki j. rosyjskiego), Kramskoj (głównie tematyka historyczna), Pierow (malarstwo rodzajowe, słynna „Trojka”), Szyszkin („Poranek w sosnowym lesie”).

Trietiakowka dzisiaj

Budynek na Krymskim Wale, mieszczący stałą ekspozycję sztuki dwudziestowiecznej

Budynek na Krymskim Wale, mieszczący stałą ekspozycję sztuki dwudziestowiecznej

Galeria Trietiakowska dzisiaj to imponujący, odnowiony budynek przy metrze Trietiakowka, budynek z wystawami czasowymi i malarstwem XX wieku na Krymskim Wale oraz liczne domy-muzea malarzy.

Jeżeli kiedykolwiek będziecie mieli okazję pojawić się w Moskwie, musicie koniecznie odwiedzić jej serce – Trietiakowkę. Bo być w stolicy Rosji i nie zobaczyć Galerii to tak, jak pojechać do Krakowa, i nie odwiedzić Wawelu.

strona Galerii Trietiakowskiej – po rosyjsku i angielsku