Zabytki

...now browsing by category

 

Kreml Moskiewski – przewodnik po Kremlu

niedziela, Marzec 22nd, 2009

Słowo „kreml” oznacza warownię, twierdzę. Takie obiekty zazwyczaj budowane były na wzgórzu, a ich wnętrze skrywało cerkwie, pałace. Nie inaczej ma się historia najsłynniejszego kremla na świecie, Kremla Moskiewskiego.

Kniaź Jurij wstąpił na wzgórze, rozejrzał się dookoła, spojrzał we wszystkie strony, spojrzał tu i tam, w jedną i drugą stronę rzeki Moskwy, a także rzeki Nieglinnej; i zachwycił się okolicznymi wioskami, i rozkazał niezwłocznie zbudować tam miasto z drzewa, a zwać się ono miało Moskwa.

z kroniki z 1156 r.

Nie kto inny, a kniaź Jurij Dołgorukij, wyznaczył położenie serca Moskwy i całej Rosji. Stało się nim Wzgórze Borowickie, wznoszące się 40 metrów nad rzeką Moskwą. Wszystko to zaczęło się w XII wieku, choć już wiek wcześniej istniała tu mała osada. Przez kolejne 300 lat wielokrotnie był niszczony i odbudowywany na nowo.

Kreml dzisiaj to jeden z największych zespołów architektonicznych na świecie. Zajmuje 28 ha powierzchni, okala go czerwony mur długości 2,25 km. 20 baszt i 4 wrota strzegą wejścia na wewnętrzny dziedziniec.

Kreml przypomina kształtem trójkąt. Jego południowa ściana sąsiaduje z brzegiem rzeki. Od strony wschodniej znajduje się Plac Czerwony. Natomiast u ściany północno-zachodniej leży Ogród Aleksandrowskij.

Historia – jak powstał Kreml

Pierwszy raz na piśmie informacje o osadzie nad rzeką Moskwą pojawiły się w 1147 roku. Data ta jest oficjalnie uznawana za datę powstania Moskwy. Osada została zbudowana na Wzgórzu Borowickim. W 1156 roku pojawiły się pierwsze umocnienia osady. Wykopano rów i usypano wał. Całość wzmocniono dębowymi palami. Był to typowy rodzaj umocnień twierdz stosowany w tamtych czasach. W 1238 r. twierdza została zniszczona na skutek najazdu mongolsko-tatarskiego.

Od 1264 r. Kreml stał się rezydencją kniaziów Moskwy. W 1339 r. wokół osady powstały mury i baszty z drewna dębowego. W 1367 r., kiedy to panował kniaź Dimitrij Doński, newralgiczne punkty umocnień zostały przebudowane z wykorzystaniem białego kamienia.

Kluczowa dla historii Kremla stała się druga połowa XV wieku. Wtedy to, za sprawom budowniczych włoskich, Kreml nabiera cech architektonicznych, które możemy widzieć również dzisiaj. Działo się to za czasów Iwana III Wielkiego. Plac Soborowy staje się wówczas centralnym punktem twierdzy. W latach 1475-79 powstaje Sobór Zaśnięcia Matki Bożej (Uspienskij sobor), który stanowił koronacyjną cerkiew carów. Naprzeciw soboru Uspienskiego powstał w latach 1484-1489 sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor). W nim odbywały się śluby i chrzty. Pod koniec XV wieku wybudowano skromną, 1-kopułową cerkiew Złożenia Szat. Stanowiła ona prywatny kościół metropolity i patriarchy. Jako kolejny powstał sobór Michała Archanioła (Archangielskij sobor). Wzniesiono go w latach 1505-1508. Tutaj chowani byli carowie Rosji, do czasów współczesnych zachowało się 46 sarkofagów. Nad placem Soborowym góruje do dzisiaj wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego (Kołokolnia Iwana Wielikogo). Oprócz obiektów sakralnych, wznoszone były budynki świeckie takie, jak Graniasta Komnata. W pałacu tym przez lata odbywały się i odbywają również obecnie – ważne uroczystości.

Oprócz budowy soborów, Iwan III Wielki zadbał również o bezpieczeństwo twierdzy kremlowskiej. Powstawały nowe, grubsze mury oraz wyższe baszty. Fortyfikacje zostały oblicowane czerwoną cegłą. W miejscu, gdzie dzisiaj jest Plac Czerwony, na początku XV wieku wykopano fosę. Tym sposobem Kreml stał się twierdzą nie do zdobycia.

W kolejnych wiekach zespół architektoniczny Kremla rozrasta się o budynki świeckie. Powstaje Pałac Teremowy (1635-36).

Na początku XVIII wieku powstaje Arsenał, a w drugiej połowie XVIII wieku – budynek senatu.

Kreml ucierpiał znacznie w czasie wojen napoleońskich, kiedy ustępujące z Moskwy wojska Napoleona zaminowały twierdzę. Mimo że większość ładunków nie wybuchła, to straty materialne i tak były znaczne. Odbudowa Kremla trwała 20 lat.

W latach 1838-49 za panowania Mikołaja I powstaje Wielki Pałac Kremlowski.

W latach 1844-51 wybudowany zostaje Skarbiec (Orużejnaja Palata). Do dzisiaj przechowywane są w nim największe skarby zgromadzone przez wieki – ozdoby, biżuteria, podarunki carskie, całe karoce, oręż.

Po rewolucji październikowej Kreml stał się symbolem nowych władz. Carskie orły na szczytach baszt zamienione zostają czerwonymi gwiazdami.

Kolejną pamiątką po rządach „czerwonych” na Kremlu jest Pałac Zjazdów. O jego wybudowaniu zadecydował Chruszczow. Powstaje on w latach 1959-61. Obecna nazwa pałacu to Państwowy Pałac Kremlowski. Odbywają się w nim przedstawienia Teatru Wielkiego.

W 1990 Kreml zostaje wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Atrakcje turystyczne Kremla

Kreml składa się z kilkunastu arcy-ciekawych obiektów o wielkim znaczeniu historycznym i kulturowym. Co ciekawe, zezwolenie na zwiedzanie obiektów wydano w 1955 roku. Wtedy też wprowadzono zakaz mieszkania na terenie twierdzy.

Sobory i cerkwie na Kremlu

  • sobór Zaśnięcia Matki Bożej – (Uspienskij sobor) – powstawał w latach 1475-79. Koronacyjna cerkiew carów. Główna kopuła ma wysokość 42 m, otaczają ją 4 mniejsze kopuły. Wewnątrz znajduje się tron Iwana Groźnego)
  • sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor) – powstawał w latach 1484-89. Znajduje się na przeciwko soboru Zaśnięcia. O ile pozostałe obiekty budowali mistrzowie włoscy, o tyle sobór Zwiastowania wybudowali budowniczy z Pskowa. W nim odbywały się śluby i chrzty.
  • sobór Michała Anioła (Archangielskij sobor) – 1505-1508. Nekropolia carów rosyjskich. Ikona Michała Anioła jest autorstwa Andrieja Rublowa.
  • cerkiew i wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego – powstała w czasach Iwana III. Dzwon obwieszczał ważne wydarzenia w rodzinie carskiej.
  • cerkiew Złożenia Szat (cerkow Rizpołożenija) – powstała pod koniec XV wieku. Prywatna świątynia metropolity i patriarchy.
  • cerkiew Dwunastu Apostołów – stanowi całość wraz z Pałacem Patriarchy.

Budynki administracyjne i muzea

  • Wielki Pałac Kremlowski – 1838-49. Nie jest dostępny dla zwiedzających.
  • Pałac Senatu – wybudowany na polecenie carycy Katarzyny II. Obecnie siedziba rosyjskiego rządu.
  • Pałac Teremowy
  • Arsenał
  • Skarbiec (Orużejnaja Palata)
  • Graniasta Komnata – odbywały się w niej i odbywają również dzisiaj ważne uroczystości i wydarzenia państwowe.

Pomniki

  • Car-działo (Car’-puszka) – odlane ze spiżu dla Fiodora I w 1586 roku. Jego kaliber to 89 cm, ale z działa nigdy nie wystrzelono.
  • Car-dzwon (Car’-kołokoł) – największy dzwon na świecie. Gdy stygł w dole odlewniczym, w ludwisarni wybuchł pożar. Dzwon chłodzono, ale i tak pękł, a potem odpadł od niego 12-tonowy odłamek.

Galeria zdjęć Kremla

Klasztor Nowodziewiczy

środa, Marzec 11th, 2009

Klasztor Nowodziewiczy (Новодевичий монастырь)

Najpiękniejszy w Moskwie i prawdopodobnie w całej Rosji, żeński klasztor prawosławny. Mówi się o nim, że jest miniaturą moskiewskiego Kremla. Do projektowania budynków klasztornych zatrudnieni zostali najwięksi artyści tamtych czasów. Niesamowity wygląd i malownicze położenie w kolanie rzeki Moskwy sprawiają, że klasztor nabiera baśniowego wyglądu.

Klasztor Nowodziewiczy podoba się zarówno przyjezdnym, jak i mieszkańcom Moskwy. W pogodne dni Rosjanie chętnie tu przychodzą, a młode pary po ślubie w cerkwi przyjeżdżają tutaj wykonać zdjęcia ślubne.

Historia Klasztoru Nowodziewiczego

Klasztor powstał w 1524 roku z rozkazu Wasilija III w dowód wdzięczności Matce Boskiej za zdobycie Smoleńska (to w Smoleńsku znajdowała się ikona Madonny z Dzieciątkiem pokazującym drogę). W 1598 roku, w Cerkwi Smoleńskiej, która znajduje się na terenie klasztoru, Borys Godunow został wybrany carem Rosji. Za czasów Godunowa klasztor doczekał się murów i baszt. Ze względu na swoje położenie (pod Moskwą) przez lata pełnił również rolę obronną.

Przez lata do klasztoru wysyłane były żony bojarów rosyjskich i rosyjskich carów. W zasadzie klasztor stawał się ich więzieniem. Tak było z Zofią Romanową (siostra Piotra I). W XVII wieku przebudowała ona klasztor, po czym została tam uwięziona przez Piotra, który został carem. Wkrótce posłał od do Nowodziewiczego także swoją pierwszą żonę – Jewdokiję Łopuchiną.

Klasztor Nowodziewiczy obecnie

Klasztor Nowodziewiczy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Jest również filią Państwowego Muzeum Historycznego.

Główne atrakcje zespołu klasztornego

  • Cmentarz Nowodziewiczy, przyległy do murów klasztoru od strony południowej. Pochowane są tutaj osoby zasłużone dla historii Rosji.
  • Sobór Smoleński, wznoszony w latach 1524-1525, wzorowany na kremlowskim soborze Uspieńskim, o bogato zdobionym freskami wnętrzu. Charakterystyczny, centralnie położony, biały budynek z pięcioma kopułami.
  • Cerkiew Uspieńska, stawiana w okresie 1685–1687.
  • Nadbramna cerkiew Przemienienia, budowana od 1687 do 1689, w stylu moskiewskiego baroku.
  • Dzwonnica z 1690 roku – 6-piętrowa, w momencie powstania była drugą co do wielkości po dzwonnicy Iwana Wielkiego. Ma 72 metry wysokości i jest zdobiona charakterystyczną „koronką”
  • Cerkiew św. Ambrożego.

Galeria zdjęć – Klasztor Nowodziewiczy

Jak dostać się do Klasztoru Nowodziewiczego?

Informacja dla osób, które wybierają się do klasztoru

Stacja metra: Sportiwnaja (Спортивная). Klasztor znajduje się 300 metrów pieszo od tej stacji.
Wejście: bezpłatne
Godziny zwiedzania: skwer – całodobowo; wnętrza klasztoru – do 18-stej.

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela

sobota, Listopad 1st, 2008

**Хрaм Христа Спасителя, czy jak kto woli Cerkiew Chrystusa Zbawiciela, jest największą cerkwią prawosławną na świecie. Jej świeży wygląd może być mylący. Rzeczywiście, w obecnej formie została wybudowana w latach 90-tych. Jednakże historia cerkwi sięga dużo wcześniej i jest tyleż interesująca, co pokręcona.**

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela miała być votum dziękczynnym narodu rosyjskiego za uchronienie przed wojskami Napoleona w 1812 roku. Manifest wydał car Aleksander I. Pierwotna lokalizacja – Worobiowskie Wzgórza – okazała się nieodpowiednia (zła jakość podłoża). Z tego powodu, za panowania Mikołaja I ogłoszono kolejny konkurs. Zwyciężyła koncepcja świątyni rosyjsko-bizantyjskiej. Autorem projektu był Konstanty Ton.

Prace nad świątynią rozpoczęły się 10 września 1839 roku. Przez niemal 44 lata nad brzegiem rzeki Moskwy, niedaleko Kremla, powstawała imponująca świątynia. Wreszcie, 26 maja 1883 roku metropolita moskiewski Joannikij dokonał poświęcenia votum dziękczynnego.

Dwie daty wstrząsneły świątynią Cerkwi Chrystusa Zbawiciela (w sensie przenośnym i dosłownym). Pierwsza to 2 lipca 1931 roku, kiedy to podjęto decyzję o zburzeniu cerkwi i zbudowaniu na jej miejscu Pałacu Rad (w nim mieli się spotykać delegaci ze wszystkich republik ZSRR). Druga data to 5 grudnia, kiedy to po 2 eksplozjach świątynia została zrównana z ziemią.

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela nocą

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela nocą

Kolejnym zakrętem historii Cerkwi Chrystusa Zbawiciela była II wojna światowa. Budowę pałacu przerwano, a elementy konstrukcji wykorzystano w przemyśle zbrojeniowym. Po wojnie do projektu nie powrócono. Natomiast w 1958 zdecydowano się „zagospodarować” fundamenty i wybudowano w tym miejscu basen pływacki (oddany w 1960 roku).

Paląca potrzeba zadośćuczynienia sprawiła, że w latach 80-tych zaczęto mówić o odbudowie świątyni. Być może symbolicznie, bo 5 grudnia 1990 roku wmurowano kamień węgielny pod budowę starej, nowej Cerkwi Chrystusa Zbawiciela. Rozpoczęta w 1994 roku budowa postępowała błyskawicznie, po części dzięki datkom, już w 1996 roku w dzień Przemienienia Pańskiego 6/19 sierpnia dolna część cerkwi Chrystusa Zbawiciela została poświęcona przez Aleksego II. Natomiast uroczyste poświęcenie świątyni miało miejsce 19 sierpnia 2000.

Kilka faktów

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela to największa świątynia prawosławna na świecie. Zbudowana jest z kamienia, na planie równoramiennego krzyża greckiego o rozpiętości 85 m. Wysokość świątyni (wraz z krzyżem na kopule) to **103 m**. Wnętrza cerkwi są bogato zdobione. Na 22 tys. m kw. powierzchni wszystkich malowideł 9 tysięcy jest pozłacana.

Świątynia Chrystusa Zbawiciela jest jednym z wielu tłumnie odwiedzanych obiektów w Moskwie. Zaraz przy świątyni znajduje się stacja metra i Muzeum Sztuk Pięknych im. A.S. Puszkina. Obok świątyni znajduje się niewielki obszar zieleni z fontannami oraz pomnik Aleksandra II, który kieruje swój wzrok w stronę cerkwi.

pomnik Aleksandra II

pomnik Aleksandra II

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela genialnie wkomponowuje się architektonicznie w centrum stolicy. Szczególnie pięknie wygląda z Mostu Patriarszego, z którego można podziwiać także Kreml oraz pomnik Piotra I.

Nie będzie niespodzianką stwierdzenie, że Cerkiew Chrystusa Zbawiciela jest absolutnie obowiązkowym punktem każdej wycieczki po Moskwie.

Park Zwycięstwa

wtorek, Październik 21st, 2008

ros. Парк Победы, Поклонная Гора

Park Zwycięstwa stanowi obowiązkowy punkt każdej wycieczki po stolicy Rosji. Drugorzędną sprawą jest, czy będzie się podobał, czy też nie. Z punktu widzenia Polaków irytujące jest wybiórcze podejście do historii wśród Rosjan. Wszak park powstał dla uczczenia zwycięstwa sowietów i ich sojuszników nad nazistami w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945. Nie trzeba być historykiem, by zauważyć brak 2 lat zmagań na froncie. Ale nie mnie to oceniać. Natomiast z punktu widzenia turysty Park Zwycięstwa ma ogromne walory poznawcze nie tylko rosyjskiej historii, ale również mentalności.

Powstanie

Rosjanie już w czasie wojny chcieli uczcić wojenne wyczyny swoich rodaków. Sztuka ta udała się jednak dopiero po wojnie, a dokładnie 9 maja 1995, czyli 50 lat po Dniu Zwycięstwa (według kalendarza radzieckiego, a jakże). Wtedy to nastąpiło oficjalne otworzenie kompleksu. Park Zwycięstwa odzwierciedla mentalność Rosjan we wszystkich szczegółach. Przepych, zbytek, nadmierne przywiązanie do symboli i egocentryzm emanujący z własnej „prawdy historycznej”.

Główną aleją do muzeum

Główna Aleja Parku Zwycięstwa

Główna Aleja Parku Zwycięstwa

Park Zwycięstwa rozpościera się na powierzchni 135 ha. Główny punkt parku stanowi Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, które z Placem Zwycięstwa łączy długa aleja „Lata wojny” (ros. „Годы войны”). Wrażenie niesamowite, bo 2 rzędy fontann znajdują się na 5 poziomach, każdy poziom symbolizuje kolejny rok wojny. Liczba fontann też nie jest przypadkowa – 1418 – tyle dni trwała wojna.

Widok na obelisk i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Widok na obelisk i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Gdy dojdziemy już do placu przy muzeum, warto przyjrzeć się dokładnie obeliskowi, który jest położony symetrycznie względem skrzydeł muzeum. Obelisk mierzy 141,8 m wysokości. Wysokość jest nieprzypadkowa, bo każde 10 centymetrów wzniesiono za każdy dzień wojny. Na szczycie znajduje się boginii zwycięstwa Nike. Natomiast na bokach bryły wyryto daty bitew. Przed obeliskiem znajduje się rzeźba świętego Jerzego, triumfującego nad smokiem (symbolem zła).

Zwieńczenie obelisku - bogini Nike

Zwieńczenie obelisku - bogini Nike

Jak widać, architekci Parku Zwycięstwa do perfekcji doprowadzili symbolikę związaną z Wielką Wojną Ojczyźnianą.

Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Nie przesadzę jeśli napiszę, że mamy przed sobą jedno z najnowocześniejszych i najciekawiej zorganizowanych muzeów Rosji. Na uwagę zasługują przestrzenne panoramy bitew, bogate zbiory militarne, kolekcje numizmatyczne i modele. Szczegółowe omówienie atrakcji muzeum wymaga ode mnie napisania osobnego artykułu poświęconego samemu muzeum.

Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej od tyłu

Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej od tyłu

Oczywiście muzeum to nie koniec atrakcji w Parku Zwycięstwa. Pod gołym niebem możemy zwiedzić ekspozycję sprzętu wojskowego używanego w czasie II wojny światowej zarówno przez sowietów, jak i Niemców. Jeżeli myślicie, że

Wagon kolejowy z działem

Wagon kolejowy z działem

małe samoloty będą najokazalszymi obiektami tej wystawy, to jesteście w błędzie. W Parku Zwycięstwa można zobaczyć także ogromny wagon kolejowy z działem armatnim oraz w części „portowej” małe statki patrolowe.

Symbolika w Parku Zwycięstwa

  • 1418 – tyle fontann znajduje się w głównej alei, symbolizują dni wojny.
  • 5 lat – tyle lat trwała wojna, stąd fontanny umieszczono na 5 poziomach
  • 141,18 m – każde 10 cm wysokości obelisku za każdy dzień wojny

    Храм Святого Великомученика Георгия Победоносца

    Храм Святого Великомученика Георгия Победоносца

  • 3 świątynie – 3 wyznania uczestników Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Park Zwycięstwa na codzień

Park mimo swoich wad, stanowi ciekawe miejsce w stolicy Rosji. Stąd też oprócz rzeszy turystów, miejsce to jest chętnie odwiedzane przez mieszkańców stolicy. Mogą tutaj biegać, spacerować, a nawet jeździć na nartorolkach. Można się przyzwyczaić do par nowożeńców, które park obierają sobie za punkt do pamiątkowych fotografii ślubnych. Natomiast przeszkadza młodzież, która z placu wokół centralnego muzeum urządziła sobie skatepark. Chociaż z drugiej strony to może właśnie młodzi ludzie wykazują najwięcej zdrowego rozsądku.

Nie zaskoczę chyba nikogo jeżeli napiszę, że Park Zwycięstwa skrywa dużo więcej atrakcji. Czekają na odkrycie przez Was. Dlatego zachęcam wszystich do zobaczenia tego zakątka Moskwy i poznania miejsca, gdzie próbuje się kultywować mit Wielkiej Rosji.

Siedem sióstr Stalina

piątek, Październik 17th, 2008

Siedem sióstr Stalina, torty urodzinowe, siostry Stalina. To tylko niektóre z przydomków 7 wysokich budynków w Moskwie. Ich budowę rozpoczęto w 1947 roku, w 800 rocznicę założenia Moskwy. Pomysłodawcą przedsięwzięcia był Józef Stalin. Na okoliczność budowy siedmiu sióstr doprowadzono nawet do przedwczesnego zwolnienia z gułagu Wiacziesława Ołtarzewskiego, który posiadał doświadzenie w budowie drapaczy chmur w Nowym Jorku.

Siedem sióstr Stalina to wysokościowce rozrzucone po całym mieście. Różne są też funkcje pełnione przez budynki. Ciekawostką jest, że po rosyjsku mówi się na nie wysotnyje domy (высотные домы). Jak widać, nie tylko architektura miała je odróżnić od zachodnich drapaczy chmur (ros. небоскрёб).

A oto moskiewskie siedem sióstr:

  • Hotel Ukraina – oddany do użytku w 1957 r. 29 pięter i 200 m wysokości,
  • Hotel Lieningradskaja – Z 1954 r., najniższy z całej siódemki,
  • Kotielniczieskaja – blok mieszkalny oddany do użytku w 1952 r.,
  • Kudrinskaja – jest to blok mieszkalny dla urzędników państwowych, jego budowę ukończono w 1954 roku. 160 m wysokości.
  • Ministerstwo Rolnictwa – budynek wybudowany w 1953 r. 133 m wysokości.
  • Ministerstwo Spraw Zagranicznych – 1952 r. z pylonami z polerowanego granitu, portalami i fasadą z godłem Związku Radzieckiego. 27 pięter.
  • Moskiewski Uniwersytet Państwowy – czteroskrzydłowy, 36-piętrowy budynek o wysokości 236 m. Ukończony w 1953 r.

Będąc w Moskwie, nie sposób nie zobaczyć przynajmniej kilku z sióstr Stalina. Rzucają się w oczy i górują nad miejską zabudową Moskwy. My, Polacy, też mamy pamiątkę czasów sowieckich. Może nie siostrę, ale przynajmniej kuzynkę Stalina.

Ciekawostką jest, że były plany wybudowania ośmiu sióstr. Ósmą miało być Zaradye.  Miała być jednym z najwyższych budynków na świecie i przysłonić moskiewski Kreml. Ósma siostra ostatecznie nigdy nie powstała.

O ile Pałac Kultury i Nauki w Warszawie wywołuje bardzo mieszane uczucia, o tyle siedem sióstr Stalina w Moskwie wydaje się być bardzo na miejscu. W końcu to w tym mieście możemy dopatrzeć się wielu pamiątek minionej epoki, a kult Wielkiej Rosji trwa.

Plac Czerwony w Moskwie

środa, Październik 15th, 2008

Czym byłaby Rosja bez Placu Czerwonego? Uznawany jest on zarówno za serce Moskwy, jak i całej Rosji. Nic dziwnego. Wokół placu zlokalizowane są najznamienitsze zabytki rosyjskiej stolicy. A od placu odchodzą promieniście główne arterie wielomilionowego miasta.

Plac Czerwony (ros. Красная площадь) – skąd ta nazwa?
Niewiele osób zdaje sobie sprawę, skąd się wzięła nazwa Placu Czerwonego. Okazuje się, że skojarzenie czerwonej barwy z czasami komunistycznymi jest błędne. Poza tym Plac Czerwony nie nazywał się tak od początku swego istnienia. Pod koniec XIV wieku nazywany był „Pożar” lub „Wypalony”. Natomiast określenie pochodzi od starosłowiańskiego słowa „красьнъ (piękny)”. Natomiast czerwony po rosyjsku to „красный”. To podobieństwo sprawiło, że Plac jest nazywany dzisiaj „Czerwonym”, choć nazwa „Piękny” niewątpliwie też jest na miejscu. Oficjalnie uznaje się, że nazwa Plac Czerwony funkcjonuje od XVII wieku.

Katedra św. Bazylego

Katedra św. Bazylego

Urodę placu doceniono na świecie. W 1991 roku, jako pierwszy obiekt w Rosji, plac Czerwony został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Ale to historia najnowsza placu, który przez ponad 5 wieków był świadkiem wielu wydarzeń. W pierwszej połowie XX wieku, a później w czasach sowieckich był miejscem defilad wojskowych, na których Rosja, a później Związek Radziecki, demostrowała światu swoją potegę.

GUM

GUM

Plac Czerwony dla turysty jest atrakcyjny ze względu na położenie w historycznym centrum. Znajdują się na nim lub sąsiadują:

  • Mauzoleum Lenina
  • Katedra św. Bazylego
  • Katedra Kazańska
  • Państwowe Muzeum Historyczne
  • Kreml moskiewski wraz z murami i wieżami
  • Łubianka (siedziba FSB, a wcześniej KGB i NKWD)
  • GUM (Главный Универсальный Магазин)

Otoczenie wieloma znakomitymi obiektami historycznymi sprawia, że Plac Czerwony w Moskwie to obowiązkowy punkt każdej wycieczki. Na żywo to historyczne centrum Moskwy prezentuje się znakomicie. Choć sam plac już nie jest tak imponujący, jeżeli chodzi o rozmiary. Ma bowiem 330 m długości i 70 m szerokości.

Mauzoleum Lenina

Mauzoleum Lenina

Park Zwycięstwa

piątek, Październik 10th, 2008

Park Zwycięstwa to duma Moskwy. Nowoczesny park zieleni z Muzeum Drugiej Wojny Światowej jest popularnym miejscem spotkań i odpoczynku zarówno młodszych, jak i starszych.

Siedem sióstr Stalina

piątek, Październik 10th, 2008

Siedem sióstr Stalina to kolejny symbol Moskwy. 7 budynków stylistyką odpowiadających Pałacowi Kultury i Nauki góruje nad głowami Moskwiczan. Budynki stanowią trwałą pamiątkę czasów sowieckich.