Pomniki

...now browsing by category

 

Kreml Moskiewski – przewodnik po Kremlu

niedziela, Marzec 22nd, 2009

Słowo „kreml” oznacza warownię, twierdzę. Takie obiekty zazwyczaj budowane były na wzgórzu, a ich wnętrze skrywało cerkwie, pałace. Nie inaczej ma się historia najsłynniejszego kremla na świecie, Kremla Moskiewskiego.

Kniaź Jurij wstąpił na wzgórze, rozejrzał się dookoła, spojrzał we wszystkie strony, spojrzał tu i tam, w jedną i drugą stronę rzeki Moskwy, a także rzeki Nieglinnej; i zachwycił się okolicznymi wioskami, i rozkazał niezwłocznie zbudować tam miasto z drzewa, a zwać się ono miało Moskwa.

z kroniki z 1156 r.

Nie kto inny, a kniaź Jurij Dołgorukij, wyznaczył położenie serca Moskwy i całej Rosji. Stało się nim Wzgórze Borowickie, wznoszące się 40 metrów nad rzeką Moskwą. Wszystko to zaczęło się w XII wieku, choć już wiek wcześniej istniała tu mała osada. Przez kolejne 300 lat wielokrotnie był niszczony i odbudowywany na nowo.

Kreml dzisiaj to jeden z największych zespołów architektonicznych na świecie. Zajmuje 28 ha powierzchni, okala go czerwony mur długości 2,25 km. 20 baszt i 4 wrota strzegą wejścia na wewnętrzny dziedziniec.

Kreml przypomina kształtem trójkąt. Jego południowa ściana sąsiaduje z brzegiem rzeki. Od strony wschodniej znajduje się Plac Czerwony. Natomiast u ściany północno-zachodniej leży Ogród Aleksandrowskij.

Historia – jak powstał Kreml

Pierwszy raz na piśmie informacje o osadzie nad rzeką Moskwą pojawiły się w 1147 roku. Data ta jest oficjalnie uznawana za datę powstania Moskwy. Osada została zbudowana na Wzgórzu Borowickim. W 1156 roku pojawiły się pierwsze umocnienia osady. Wykopano rów i usypano wał. Całość wzmocniono dębowymi palami. Był to typowy rodzaj umocnień twierdz stosowany w tamtych czasach. W 1238 r. twierdza została zniszczona na skutek najazdu mongolsko-tatarskiego.

Od 1264 r. Kreml stał się rezydencją kniaziów Moskwy. W 1339 r. wokół osady powstały mury i baszty z drewna dębowego. W 1367 r., kiedy to panował kniaź Dimitrij Doński, newralgiczne punkty umocnień zostały przebudowane z wykorzystaniem białego kamienia.

Kluczowa dla historii Kremla stała się druga połowa XV wieku. Wtedy to, za sprawom budowniczych włoskich, Kreml nabiera cech architektonicznych, które możemy widzieć również dzisiaj. Działo się to za czasów Iwana III Wielkiego. Plac Soborowy staje się wówczas centralnym punktem twierdzy. W latach 1475-79 powstaje Sobór Zaśnięcia Matki Bożej (Uspienskij sobor), który stanowił koronacyjną cerkiew carów. Naprzeciw soboru Uspienskiego powstał w latach 1484-1489 sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor). W nim odbywały się śluby i chrzty. Pod koniec XV wieku wybudowano skromną, 1-kopułową cerkiew Złożenia Szat. Stanowiła ona prywatny kościół metropolity i patriarchy. Jako kolejny powstał sobór Michała Archanioła (Archangielskij sobor). Wzniesiono go w latach 1505-1508. Tutaj chowani byli carowie Rosji, do czasów współczesnych zachowało się 46 sarkofagów. Nad placem Soborowym góruje do dzisiaj wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego (Kołokolnia Iwana Wielikogo). Oprócz obiektów sakralnych, wznoszone były budynki świeckie takie, jak Graniasta Komnata. W pałacu tym przez lata odbywały się i odbywają również obecnie – ważne uroczystości.

Oprócz budowy soborów, Iwan III Wielki zadbał również o bezpieczeństwo twierdzy kremlowskiej. Powstawały nowe, grubsze mury oraz wyższe baszty. Fortyfikacje zostały oblicowane czerwoną cegłą. W miejscu, gdzie dzisiaj jest Plac Czerwony, na początku XV wieku wykopano fosę. Tym sposobem Kreml stał się twierdzą nie do zdobycia.

W kolejnych wiekach zespół architektoniczny Kremla rozrasta się o budynki świeckie. Powstaje Pałac Teremowy (1635-36).

Na początku XVIII wieku powstaje Arsenał, a w drugiej połowie XVIII wieku – budynek senatu.

Kreml ucierpiał znacznie w czasie wojen napoleońskich, kiedy ustępujące z Moskwy wojska Napoleona zaminowały twierdzę. Mimo że większość ładunków nie wybuchła, to straty materialne i tak były znaczne. Odbudowa Kremla trwała 20 lat.

W latach 1838-49 za panowania Mikołaja I powstaje Wielki Pałac Kremlowski.

W latach 1844-51 wybudowany zostaje Skarbiec (Orużejnaja Palata). Do dzisiaj przechowywane są w nim największe skarby zgromadzone przez wieki – ozdoby, biżuteria, podarunki carskie, całe karoce, oręż.

Po rewolucji październikowej Kreml stał się symbolem nowych władz. Carskie orły na szczytach baszt zamienione zostają czerwonymi gwiazdami.

Kolejną pamiątką po rządach „czerwonych” na Kremlu jest Pałac Zjazdów. O jego wybudowaniu zadecydował Chruszczow. Powstaje on w latach 1959-61. Obecna nazwa pałacu to Państwowy Pałac Kremlowski. Odbywają się w nim przedstawienia Teatru Wielkiego.

W 1990 Kreml zostaje wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Atrakcje turystyczne Kremla

Kreml składa się z kilkunastu arcy-ciekawych obiektów o wielkim znaczeniu historycznym i kulturowym. Co ciekawe, zezwolenie na zwiedzanie obiektów wydano w 1955 roku. Wtedy też wprowadzono zakaz mieszkania na terenie twierdzy.

Sobory i cerkwie na Kremlu

  • sobór Zaśnięcia Matki Bożej – (Uspienskij sobor) – powstawał w latach 1475-79. Koronacyjna cerkiew carów. Główna kopuła ma wysokość 42 m, otaczają ją 4 mniejsze kopuły. Wewnątrz znajduje się tron Iwana Groźnego)
  • sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor) – powstawał w latach 1484-89. Znajduje się na przeciwko soboru Zaśnięcia. O ile pozostałe obiekty budowali mistrzowie włoscy, o tyle sobór Zwiastowania wybudowali budowniczy z Pskowa. W nim odbywały się śluby i chrzty.
  • sobór Michała Anioła (Archangielskij sobor) – 1505-1508. Nekropolia carów rosyjskich. Ikona Michała Anioła jest autorstwa Andrieja Rublowa.
  • cerkiew i wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego – powstała w czasach Iwana III. Dzwon obwieszczał ważne wydarzenia w rodzinie carskiej.
  • cerkiew Złożenia Szat (cerkow Rizpołożenija) – powstała pod koniec XV wieku. Prywatna świątynia metropolity i patriarchy.
  • cerkiew Dwunastu Apostołów – stanowi całość wraz z Pałacem Patriarchy.

Budynki administracyjne i muzea

  • Wielki Pałac Kremlowski – 1838-49. Nie jest dostępny dla zwiedzających.
  • Pałac Senatu – wybudowany na polecenie carycy Katarzyny II. Obecnie siedziba rosyjskiego rządu.
  • Pałac Teremowy
  • Arsenał
  • Skarbiec (Orużejnaja Palata)
  • Graniasta Komnata – odbywały się w niej i odbywają również dzisiaj ważne uroczystości i wydarzenia państwowe.

Pomniki

  • Car-działo (Car’-puszka) – odlane ze spiżu dla Fiodora I w 1586 roku. Jego kaliber to 89 cm, ale z działa nigdy nie wystrzelono.
  • Car-dzwon (Car’-kołokoł) – największy dzwon na świecie. Gdy stygł w dole odlewniczym, w ludwisarni wybuchł pożar. Dzwon chłodzono, ale i tak pękł, a potem odpadł od niego 12-tonowy odłamek.

Galeria zdjęć Kremla

Pomnik Minina i Pożarskiego na Placu Czerwonym w Moskwie

piątek, Marzec 20th, 2009

Dla Polaków odwiedzających Moskwę pomnik Minia i Pożarskiego to jeden z elementów łączących historię Polski i Rosji. Kupiec Minin i książę Pożarski są symbolem zwycięstwa mieszkańców Moskwy nad Polakami okupującymi miasto.

Rys historyczny

Przełomowy okazał się rok 1612. Wtedy to, stojąc na czele pospolitego ruszenia zorganizowanego rok wcześniej w Niżnym Nowogrodzie przez kupca Kuźmę Minina, Dymitr Pożarski w dwudniowej bitwie na przedpolach Moskwy zatrzymał hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza. Tym samym uniemożliwił dostarczenia żywności obleganej załodze Kremla. 7 listopada 1612 roku polska załoga Kremla skapitulowała wobec braku pomocy.

Okres Wielkiej Smuty (ros. Смутное время) pod koniec XVI wieku i na początku XVII wieku to okres słabości Cesarstwa Rosyjskiego i czas, kiedy Polska intensywnie angażowała się w sprawy rosyjskie. Wyraz temu dawały Dymitriady oraz polska okupacja Kremla.

Kim byli Minin i Pożarski?

Kupiec z Niżnego Nowogrodu, Kuźma Minin cieszył się dużym poważaniem wśród miejscowych kupców. Dlatego też został wybrany do zarządzania funduszami zgromadzonymi przez ruch patriotyczny na drugie pospolite ruszenie. Stał się również członkiem oddziałów ochotniczych. Kuźma Minin okazał się sprawnym dowódcom i za te zasługi otrzymał tytuł szlachecki.

Dymitr Michajłowicz Pożarski – kniaź z rodu Rurykowiczów, stanął na czele powstania ludowego, które wyparło wojska polsko-litewskie z Rosji. Zatrzymanie odsieczy hetmana Chodkiewicza to jedna z najważniejszych zasług, za które otrzymał tytuł bojara.

Kupiec Minin i książę Pożarski traktowani są jako bohaterowie narodowi. Pożarski w dowód uznania został bojarem.

O pomniku Minina i Pożarskiego

Pomnik Minina i Pożarskiego powstał dla upamiętnienia 200-lecia wypędzenia wojsk polsko-litewskich z Moskwy. Konkurs na stworzenie pomnika wygrał w 1808 roku Iwan Pietrowicz Martos (Иван Петрович Мартос). W upamiętnieniu 200-lecia przeszkodziła jednak inwazja Napoleona na Rosję. Pomnika nie wzniesiono aż do 1818 roku.

Co ciekawe, pomnik został ufundowany ze zbiórki pieniędzy w Niżnym Nowogrodzie, ale car Aleksander I opowiedział się za umiejscowieniem pomnika na Placu Czerwonym. Oryginalnie pomnik zajmował centralne miejsce Placu Czerwonego (na przeciwko wejścia do GUM).

Po przejęciu władzy przez komunistów zaczęto szukać innego mijesca dla pomnika, gdyż przeszkadzał w przeprowadzaniu defilad wojskowych. W 1936 przeniesiono pomnik Minina i Pożarskiego pod Cerkiew Św. Bazylego. Znajduje się tutaj do dnia dzisiejszego.

Ciekawostki

Odzyskanie Kremla przez powstańców, na czele których stał kupiec Kuźma Minin i książę Dimitr Pożarski, uznane zostało za tak doniosłe historycznie wydarzenie, że począwszy od 12 grudnia 2004 Dniem Jedności Narodowej (ros. święto narodowe) przestał być 7 listopada (wybuch rewolucji październikowej), a stał się 4 listopada. Data ta upamiętnia odzyskanie „serca Rosji”.

W czasie Pierwszej rocznicy odzyskania Kremla, 4 listopada 2005, prawie dokładna kopia pomnika Minina i Pożarskiego została postawiona w Niżnym Nowogrodzie. Kopia jest o 5 cm niższa od oryginału. Autorem kopii jest kontrowersyjny rzeźbiarz rosyjski pochodzenia gruzińskiego – Zurab Cereteli.

Pomnik Minina i Pożarskiego w liczbach

1818 – rok umiejscowienia na Placu Czerwonym

8,8 m – wysokość pomnika

Pomnik Minina i Pożarskiego to atrakcja turystyczna Moskwy, którą trzeba zobaczyć. Przede wszystkim ze względu na ciekawy podtekst historyczny stosunków polsko-rosyjskich.

Pomink Minina i Pożarskiego przed Soborem Wasyla Błogosławionego – Galeria

Pomnik Piotra I w Moskwie – pomnik dla upamiętnienia 300 lat marynarki rosyjskiej

poniedziałek, Marzec 16th, 2009

Pomnik Piotra I Wielkiego w Moskwie to jeden z najbardziej rzucających się w oczy monumentów moskiewskiej metropolii. Został stworzony przez znanego artystę pochodzenia gruzińskiego – Zuraba Cereteli. Co ciekawe, mieszkańcy Moskwy są dalecy od dumy, a pomnik trafił nad nabrzeże rzeki Moskwy w atmosferze skandalu.

Położenie pomnika Piotra I

Pomnik Piotra Wielkiego znajduje się w centrum Moskwy. Pomnik osadzono na sztucznej wyspie na rzece, w miejscu, gdzie kończy się kilkukilometrowy kanał (Vodootvodnyy kanal). Monument jest dobrze widoczny zarówno dla osób spacerujących nadbrzeżem rzeki Moskwy, jak również turystów zmierzających do Cerkwi Chrystusa Zbawiciela bądź Kremla.

Pomnik znajduje się też blisko oddziału Galerii Trietiakowskiej i Cmentarzyska Upadłych Pomników… Czyżby taka okolica była wybrana nieprzypadkowo?

Historia

Pomnik Piotra I to popularniejsza z dwóch nazw. Na nabrzeżu pojawił się w 1997 roku. Oficjalna nazwa monumentu to pomnik dla upamiętnienia 300 lat marynarki rosyjskiej. Rzeźba osiąga monumentalną wysokość 86 metrów, a łączna wysokość to 98 metrów. Tym spososbem jest on najwyższym pomnikiem – rzeźbą w Rosji, jak również jednym z najwyższych na świecie.

Pomnik przedstawia Piotra I na okręcie. Car stoi dumnie na pokładzie statku, lewą ręką trzyma ster, natomiast druga jest uniesiona w górę i jest zaciśnięta na złotym zwoju. Okręt znajduje się na postumencie-fontannie. Strumienie wody z fontanny imitują rozbryzgi wody przecinanej przez kadłub okrętu.

Statek Piotra I znajduje się na postumencie z dziobów statków oznaczonych krzyżem św. Andrzeja. Tradycyjnie zwieńczenia dziobów traktowane były jako trofea. Tutaj można interpretować rzeźbę Piotra I jako głównego dowodzącego floty.

Co ciekawe, pierwotnie pomnik miał przedstawiać Krzysztofa Kolumba. Cereteli bez sukcesu próbował w latach 1991-1992 sprzedać pomnik Stanom Zjednoczonym, Hiszpanii i krajom Ameryki Łacińskiej z okazji 500 lecia odkrycia Ameryki. Kiedy pierwotne plany nie wypaliły, mer Moskwy – Łużkow – kupił pomnik i obdarował nim miasto. Ale mieszkańcy Moskwy do tej pory nie docenili gestu Łużkowa…

Zurab Cereteli – kilka słów o artyście

ros. Зураб Константинович Церетели, urodzony w 1934. Gruziński artysta, malarz i rzeźbiarz. Jeden z najbardziej znanych artystów tworzących w Rosji. Od 1997 przewodniczący Rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Sławę zyskał jako twórca monumentalnych, niejednokrotnie kontrowersyjnych pomników. Jego rzeźby znajdują się nie tylko w Rosji, ale również w Gruzji, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Francji i na Ukrainie. Do najbardziej znanych rzeźb należą:

  • pomnik ofiar faszyzmu na Górze Pokłonnej (Moskwa)
  • pomnik dla upamiętnienia 300 lat marynarki rosyjskiej lub Piotr I (Moskwa)
  • Człowiek i Słońce (Tbilisi, Gruzja)
  • pomnik poświęcony walce z międzynarodowym terroryzmem z 2006 r. (New Jersey, powstał po ataku na WTC).

Kontrowersje wokół pomnika Piotra I w Moskwie

Pomnik Piotra I okazał się na tyle nietrafnym pomysłem, że w 2004 roku jeden z senatorów zaproponował przeniesienie pomnika na… Kaukaz. Argumentował, że obecne położenie w sąsiedztwie dwóch wytwórni czekolady jest nietrafne. A w nowym miejscu pomnik znalazłby się w zatoce, obok latarni morskiej. Stamtąd też roztaczałby się piękny widok na Dagestan i Morze Kaspijskie.

Jest też podłoże historyczne tej propozycji. Piotr I swój perski pochód rozpoczął od przyłączenia do Rosji Dagestanu bez jednego wystrzału.

Innym przykładem krytyki monumentu jest prebiscyt z 2008 roku. VirtualTourist.com opublikowało ranking najbrzydszych obiektów architektonicznych. Pomnik Piotra I Wielkiego w Moskwie zajął wysokie, 10 miejsce.

Pomnik dla upamiętnienia 300 lecia marynarki rosyjskiej, znany też jako pomnik Piotra I, budził, budzi i będzie budził kontrowersje. Może właśnie ze względu na złą sławę warto go zobaczyć w czasie jednego ze spacerów po Moskwie?

Galeria – pomnik Piotra I Wielkiego