Galerie i muzea

...now browsing by category

 

Kreml Moskiewski – przewodnik po Kremlu

niedziela, Marzec 22nd, 2009

Słowo „kreml” oznacza warownię, twierdzę. Takie obiekty zazwyczaj budowane były na wzgórzu, a ich wnętrze skrywało cerkwie, pałace. Nie inaczej ma się historia najsłynniejszego kremla na świecie, Kremla Moskiewskiego.

Kniaź Jurij wstąpił na wzgórze, rozejrzał się dookoła, spojrzał we wszystkie strony, spojrzał tu i tam, w jedną i drugą stronę rzeki Moskwy, a także rzeki Nieglinnej; i zachwycił się okolicznymi wioskami, i rozkazał niezwłocznie zbudować tam miasto z drzewa, a zwać się ono miało Moskwa.

z kroniki z 1156 r.

Nie kto inny, a kniaź Jurij Dołgorukij, wyznaczył położenie serca Moskwy i całej Rosji. Stało się nim Wzgórze Borowickie, wznoszące się 40 metrów nad rzeką Moskwą. Wszystko to zaczęło się w XII wieku, choć już wiek wcześniej istniała tu mała osada. Przez kolejne 300 lat wielokrotnie był niszczony i odbudowywany na nowo.

Kreml dzisiaj to jeden z największych zespołów architektonicznych na świecie. Zajmuje 28 ha powierzchni, okala go czerwony mur długości 2,25 km. 20 baszt i 4 wrota strzegą wejścia na wewnętrzny dziedziniec.

Kreml przypomina kształtem trójkąt. Jego południowa ściana sąsiaduje z brzegiem rzeki. Od strony wschodniej znajduje się Plac Czerwony. Natomiast u ściany północno-zachodniej leży Ogród Aleksandrowskij.

Historia – jak powstał Kreml

Pierwszy raz na piśmie informacje o osadzie nad rzeką Moskwą pojawiły się w 1147 roku. Data ta jest oficjalnie uznawana za datę powstania Moskwy. Osada została zbudowana na Wzgórzu Borowickim. W 1156 roku pojawiły się pierwsze umocnienia osady. Wykopano rów i usypano wał. Całość wzmocniono dębowymi palami. Był to typowy rodzaj umocnień twierdz stosowany w tamtych czasach. W 1238 r. twierdza została zniszczona na skutek najazdu mongolsko-tatarskiego.

Od 1264 r. Kreml stał się rezydencją kniaziów Moskwy. W 1339 r. wokół osady powstały mury i baszty z drewna dębowego. W 1367 r., kiedy to panował kniaź Dimitrij Doński, newralgiczne punkty umocnień zostały przebudowane z wykorzystaniem białego kamienia.

Kluczowa dla historii Kremla stała się druga połowa XV wieku. Wtedy to, za sprawom budowniczych włoskich, Kreml nabiera cech architektonicznych, które możemy widzieć również dzisiaj. Działo się to za czasów Iwana III Wielkiego. Plac Soborowy staje się wówczas centralnym punktem twierdzy. W latach 1475-79 powstaje Sobór Zaśnięcia Matki Bożej (Uspienskij sobor), który stanowił koronacyjną cerkiew carów. Naprzeciw soboru Uspienskiego powstał w latach 1484-1489 sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor). W nim odbywały się śluby i chrzty. Pod koniec XV wieku wybudowano skromną, 1-kopułową cerkiew Złożenia Szat. Stanowiła ona prywatny kościół metropolity i patriarchy. Jako kolejny powstał sobór Michała Archanioła (Archangielskij sobor). Wzniesiono go w latach 1505-1508. Tutaj chowani byli carowie Rosji, do czasów współczesnych zachowało się 46 sarkofagów. Nad placem Soborowym góruje do dzisiaj wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego (Kołokolnia Iwana Wielikogo). Oprócz obiektów sakralnych, wznoszone były budynki świeckie takie, jak Graniasta Komnata. W pałacu tym przez lata odbywały się i odbywają również obecnie – ważne uroczystości.

Oprócz budowy soborów, Iwan III Wielki zadbał również o bezpieczeństwo twierdzy kremlowskiej. Powstawały nowe, grubsze mury oraz wyższe baszty. Fortyfikacje zostały oblicowane czerwoną cegłą. W miejscu, gdzie dzisiaj jest Plac Czerwony, na początku XV wieku wykopano fosę. Tym sposobem Kreml stał się twierdzą nie do zdobycia.

W kolejnych wiekach zespół architektoniczny Kremla rozrasta się o budynki świeckie. Powstaje Pałac Teremowy (1635-36).

Na początku XVIII wieku powstaje Arsenał, a w drugiej połowie XVIII wieku – budynek senatu.

Kreml ucierpiał znacznie w czasie wojen napoleońskich, kiedy ustępujące z Moskwy wojska Napoleona zaminowały twierdzę. Mimo że większość ładunków nie wybuchła, to straty materialne i tak były znaczne. Odbudowa Kremla trwała 20 lat.

W latach 1838-49 za panowania Mikołaja I powstaje Wielki Pałac Kremlowski.

W latach 1844-51 wybudowany zostaje Skarbiec (Orużejnaja Palata). Do dzisiaj przechowywane są w nim największe skarby zgromadzone przez wieki – ozdoby, biżuteria, podarunki carskie, całe karoce, oręż.

Po rewolucji październikowej Kreml stał się symbolem nowych władz. Carskie orły na szczytach baszt zamienione zostają czerwonymi gwiazdami.

Kolejną pamiątką po rządach „czerwonych” na Kremlu jest Pałac Zjazdów. O jego wybudowaniu zadecydował Chruszczow. Powstaje on w latach 1959-61. Obecna nazwa pałacu to Państwowy Pałac Kremlowski. Odbywają się w nim przedstawienia Teatru Wielkiego.

W 1990 Kreml zostaje wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Atrakcje turystyczne Kremla

Kreml składa się z kilkunastu arcy-ciekawych obiektów o wielkim znaczeniu historycznym i kulturowym. Co ciekawe, zezwolenie na zwiedzanie obiektów wydano w 1955 roku. Wtedy też wprowadzono zakaz mieszkania na terenie twierdzy.

Sobory i cerkwie na Kremlu

  • sobór Zaśnięcia Matki Bożej – (Uspienskij sobor) – powstawał w latach 1475-79. Koronacyjna cerkiew carów. Główna kopuła ma wysokość 42 m, otaczają ją 4 mniejsze kopuły. Wewnątrz znajduje się tron Iwana Groźnego)
  • sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor) – powstawał w latach 1484-89. Znajduje się na przeciwko soboru Zaśnięcia. O ile pozostałe obiekty budowali mistrzowie włoscy, o tyle sobór Zwiastowania wybudowali budowniczy z Pskowa. W nim odbywały się śluby i chrzty.
  • sobór Michała Anioła (Archangielskij sobor) – 1505-1508. Nekropolia carów rosyjskich. Ikona Michała Anioła jest autorstwa Andrieja Rublowa.
  • cerkiew i wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego – powstała w czasach Iwana III. Dzwon obwieszczał ważne wydarzenia w rodzinie carskiej.
  • cerkiew Złożenia Szat (cerkow Rizpołożenija) – powstała pod koniec XV wieku. Prywatna świątynia metropolity i patriarchy.
  • cerkiew Dwunastu Apostołów – stanowi całość wraz z Pałacem Patriarchy.

Budynki administracyjne i muzea

  • Wielki Pałac Kremlowski – 1838-49. Nie jest dostępny dla zwiedzających.
  • Pałac Senatu – wybudowany na polecenie carycy Katarzyny II. Obecnie siedziba rosyjskiego rządu.
  • Pałac Teremowy
  • Arsenał
  • Skarbiec (Orużejnaja Palata)
  • Graniasta Komnata – odbywały się w niej i odbywają również dzisiaj ważne uroczystości i wydarzenia państwowe.

Pomniki

  • Car-działo (Car’-puszka) – odlane ze spiżu dla Fiodora I w 1586 roku. Jego kaliber to 89 cm, ale z działa nigdy nie wystrzelono.
  • Car-dzwon (Car’-kołokoł) – największy dzwon na świecie. Gdy stygł w dole odlewniczym, w ludwisarni wybuchł pożar. Dzwon chłodzono, ale i tak pękł, a potem odpadł od niego 12-tonowy odłamek.

Galeria zdjęć Kremla

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

wtorek, Grudzień 2nd, 2008

Czerwone jak Kreml i wielkie jak Rosja. Takie było moje pierwsze wrażenie, gdy zobaczyłem Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie. Swój kolor zawdzięcza czerwonej cegle. Natomiast styl, w którym zostało wybudowane, nawiązuje do architektury Kremla. Trudno nie dostrzec podobieństwa wież muzeum z basztami na murach otaczających Kreml.

Muzeum Historyczne powstawało w latach 1875-81. Natomiast otwarto je 27 maja 1883 roku w obecności cesarza Aleksandra III i cesarzowej Marii Fiodorowny. Ekspozycja muzeum zawiera eksponaty od paleolitu do czasów współczesnych. Współczesnych tylko w teorii, gdyż w Rosji trwa ustalanie prawdy historycznej XX wieku. Stąd też wystawy sięgają „jedynie” wieku XIX.

Muzeum nie jest nowe i widać to na pierwszy rzut oka. Nie mniej jednak czuć ducha czasów. Dekoracja sal nawiązuje do epoki, z której pochodzi ekspozycja. W muzeum zobaczymy obiekty archeologiczne, monety, wyposażenie domowe, odzież, uzbrojenie, książki, pisma. Oczywiście nie należy być zaskoczonym nieustającymi renowacjami, zamkniętymi wystawami itp. W muzeach w Moskwie, czy w ogóle w Rosji, to norma.

Czy jest coś, na co szczególnie warto zwrócić uwagę w muzeum historycznym? Ja przede wszystkim spostrzegłem polską zbroję husarza. Ale warte uwagi są też freski (chyba) przedstawiające drzewo genealogiczne.

Czy wspominałem już o rozmiarach muzeum? Liczy ono około 5 milionów eksponatów i 15 milionów dokumentów. Szacuje się, że do obejrzenia jest mniej niż 1% tych pokaźnych zbiorów.

Nie będą też dla nikogo zaskoczeniem ceny – dla obcjokrajowców do 2 razy większe. Jeżeli legitymujecie się rosyjską legitymacją studencką (np. dzięki kursom językowym w Instytucie Puszkina), jest szansa wejść taniej. Na koniec kilka zdjęć z wnętrza i informacja, jak do muzeum dojechać.

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

Globus w muzeum

Globus w muzeum

Wnętrze muzeum

Wnętrze muzeum

Drzewo genealogiczne

Drzewo genealogiczne

Ozdobne wejście do jednej z sal

Ozdobne wejście do jednej z sal

Zbroja husarza

Zbroja husarza

Ekspozycja w jednej z sal

Ekspozycja w jednej z sal

 

Dojazd do muzeum

Dotarcie do muzeum, jak też do Placu Czerwonego, nie stwarza żadnych kłopotów. Dogodnie można dojechać metrem. Należy kierować się na jedną z trzech stacji: Okhotny Ryad, Ploshad Revolutsii, Teatralnaya Ploshad.

Park Zwycięstwa

wtorek, Październik 21st, 2008

ros. Парк Победы, Поклонная Гора

Park Zwycięstwa stanowi obowiązkowy punkt każdej wycieczki po stolicy Rosji. Drugorzędną sprawą jest, czy będzie się podobał, czy też nie. Z punktu widzenia Polaków irytujące jest wybiórcze podejście do historii wśród Rosjan. Wszak park powstał dla uczczenia zwycięstwa sowietów i ich sojuszników nad nazistami w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945. Nie trzeba być historykiem, by zauważyć brak 2 lat zmagań na froncie. Ale nie mnie to oceniać. Natomiast z punktu widzenia turysty Park Zwycięstwa ma ogromne walory poznawcze nie tylko rosyjskiej historii, ale również mentalności.

Powstanie

Rosjanie już w czasie wojny chcieli uczcić wojenne wyczyny swoich rodaków. Sztuka ta udała się jednak dopiero po wojnie, a dokładnie 9 maja 1995, czyli 50 lat po Dniu Zwycięstwa (według kalendarza radzieckiego, a jakże). Wtedy to nastąpiło oficjalne otworzenie kompleksu. Park Zwycięstwa odzwierciedla mentalność Rosjan we wszystkich szczegółach. Przepych, zbytek, nadmierne przywiązanie do symboli i egocentryzm emanujący z własnej „prawdy historycznej”.

Główną aleją do muzeum

Główna Aleja Parku Zwycięstwa

Główna Aleja Parku Zwycięstwa

Park Zwycięstwa rozpościera się na powierzchni 135 ha. Główny punkt parku stanowi Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, które z Placem Zwycięstwa łączy długa aleja „Lata wojny” (ros. „Годы войны”). Wrażenie niesamowite, bo 2 rzędy fontann znajdują się na 5 poziomach, każdy poziom symbolizuje kolejny rok wojny. Liczba fontann też nie jest przypadkowa – 1418 – tyle dni trwała wojna.

Widok na obelisk i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Widok na obelisk i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Gdy dojdziemy już do placu przy muzeum, warto przyjrzeć się dokładnie obeliskowi, który jest położony symetrycznie względem skrzydeł muzeum. Obelisk mierzy 141,8 m wysokości. Wysokość jest nieprzypadkowa, bo każde 10 centymetrów wzniesiono za każdy dzień wojny. Na szczycie znajduje się boginii zwycięstwa Nike. Natomiast na bokach bryły wyryto daty bitew. Przed obeliskiem znajduje się rzeźba świętego Jerzego, triumfującego nad smokiem (symbolem zła).

Zwieńczenie obelisku - bogini Nike

Zwieńczenie obelisku - bogini Nike

Jak widać, architekci Parku Zwycięstwa do perfekcji doprowadzili symbolikę związaną z Wielką Wojną Ojczyźnianą.

Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Nie przesadzę jeśli napiszę, że mamy przed sobą jedno z najnowocześniejszych i najciekawiej zorganizowanych muzeów Rosji. Na uwagę zasługują przestrzenne panoramy bitew, bogate zbiory militarne, kolekcje numizmatyczne i modele. Szczegółowe omówienie atrakcji muzeum wymaga ode mnie napisania osobnego artykułu poświęconego samemu muzeum.

Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej od tyłu

Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej od tyłu

Oczywiście muzeum to nie koniec atrakcji w Parku Zwycięstwa. Pod gołym niebem możemy zwiedzić ekspozycję sprzętu wojskowego używanego w czasie II wojny światowej zarówno przez sowietów, jak i Niemców. Jeżeli myślicie, że

Wagon kolejowy z działem

Wagon kolejowy z działem

małe samoloty będą najokazalszymi obiektami tej wystawy, to jesteście w błędzie. W Parku Zwycięstwa można zobaczyć także ogromny wagon kolejowy z działem armatnim oraz w części „portowej” małe statki patrolowe.

Symbolika w Parku Zwycięstwa

  • 1418 – tyle fontann znajduje się w głównej alei, symbolizują dni wojny.
  • 5 lat – tyle lat trwała wojna, stąd fontanny umieszczono na 5 poziomach
  • 141,18 m – każde 10 cm wysokości obelisku za każdy dzień wojny

    Храм Святого Великомученика Георгия Победоносца

    Храм Святого Великомученика Георгия Победоносца

  • 3 świątynie – 3 wyznania uczestników Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Park Zwycięstwa na codzień

Park mimo swoich wad, stanowi ciekawe miejsce w stolicy Rosji. Stąd też oprócz rzeszy turystów, miejsce to jest chętnie odwiedzane przez mieszkańców stolicy. Mogą tutaj biegać, spacerować, a nawet jeździć na nartorolkach. Można się przyzwyczaić do par nowożeńców, które park obierają sobie za punkt do pamiątkowych fotografii ślubnych. Natomiast przeszkadza młodzież, która z placu wokół centralnego muzeum urządziła sobie skatepark. Chociaż z drugiej strony to może właśnie młodzi ludzie wykazują najwięcej zdrowego rozsądku.

Nie zaskoczę chyba nikogo jeżeli napiszę, że Park Zwycięstwa skrywa dużo więcej atrakcji. Czekają na odkrycie przez Was. Dlatego zachęcam wszystich do zobaczenia tego zakątka Moskwy i poznania miejsca, gdzie próbuje się kultywować mit Wielkiej Rosji.

Galeria Trietiakowska

piątek, Październik 10th, 2008
Przed Galerią Trietiakowską

Przed Galerią Trietiakowską

Rosjanie zwykli mówić o niej Trietiakowka (ros. Третьяковка). Czuć w tym sformułowaniu sentyment do najsłynniejszej w Moskwie, a być może i całej Rosji, galerii malarstwa. Bo dla niej jest miejsce w sercu każego Rosjanina. Nic dziwnego, w końcu to tutaj dwa wieki wiek temu rosyjski kupiec, a z zamiłowania także mecenas sztuki, dał początek największemu zbiorowi rosyjskiego malarstwa, jaki kiedykolwiek powstał.

Historia pewnego mecenasa sztuki

Państwowa Galeria Trietiakowska (Государственная Третьяковская галерея) swoją nazwę zawdzięcza Pawłowi Trietiakowi, moskiewskiemu kupcowi, który w 1856 otworzył muzeum sztuk plastycznych. Ale zacznijmy od początku.

Paweł Trietiakow pierwsze obrazy kupił w wieku dwudziestu kilku lat. Na początku kupował obrazy głównie niderlandzkie. Były to lata 50-te XIX wieku. Szybko jednak przekonał się do rodzinnego, rosyjskiego malarstwa i zapragnął zostać kolekcjonerem. I tak kolekcję powiększał o kolejne obrazy, na początku jemu współczesnych, mało znanych autorów.

W 1860 roku kupiec sporządził testament. W myśl ostatniej woli 150 tys. rubli z jego majątku miało być przekazane na budowę w Moskwie muzeum malarstwa lub galerii. Z myślą o utworzeniu muzeum Trietiakow kontynuował swoją działalność kolekcjonera, a najbliższym współpracownikom powtarzał, że zbiory te staną się własnością całego narodu. Jego celem stało się stworzenie kolekcji rosyjskiej szkoły malarstwa

Ciekawostką jest, że Paweł Trietiakow nie kierował się głosami krytyków i znawców sztuki. Jeżeli jakiś obraz mu się spodobał. A dla malarzy było do dowodem uznania ich twórczości. Między mecenasem sztuki, a artystami wywiązała się więź i przyjacielskie stosunki. Nierzadko Trietiakow był pierwszą osobą, której przedstawiano dopiero co skończone dzieło.

Galeria Trietiakowska

Galeria Trietiakowska

W 1892 roku Paweł Trietiakow swoją kolekcję oraz zbiory niedawno zmarłego brata przekazał w dar miastu Moskwa. Po kilkudziesięciu latach kolekcjonowania zbiory urosły do niebotycznych rozmiarów. Przekazana kolekcja liczyła 1287 obrazów, 518 rysunków, 9 rzeźb (wszystkie rosyjskich artystów) oraz 75 obrazów i 8 rysunków zagranicznych twórców. Kolekcję wyceniono na, bagatela, 1 429 000 rubli. Nic dziwnego, że Trietiakow otrzymał tytuł honorowego obywatela Moskwy. W 1893 roku kolekcja została zaprezentowana w nowo otwartej Moskiewskej Miejskiej Galerii Pawła i Siergieja Trietiakowów. Paweł Trietiakow zmarł w 1898 roku, ale jego dzieło było kontynuowane. W 1918 roku galerię ogłoszono dobrem narodowym Rosji radzieckiej i przemianowano. Nowa nazwa to Państwowa Galeria Trietiakowska, która obowiązuje do dnia dzisiejszego.

Lata 1986-1995 były okresem rozłąki orędowników rosyjskiego malastwa ze zbiorami galerii. Galeria bowiem została zamknięta w celu gruntownej rekonstrukcji. Prace trwały wiele lat, ale zakończyły się sukcesem i Trietiakowska Galeria została na nowo otworzona by świętować jubileusz 150-lecia.

Zbiory

W półtorawiecznej historii Galeria Trietiakowska doczekała się pokaźnych zbiorów. Na ścianach świątynii malarstwa rosyjskiego znajdują się obrazy najwybitniejszych artystów rosyjskich. I tak, warto zobaczyć ikony Rublowa, który jest uznawany za najwybitniejszego malarza ikon. W zbiorach galerii goszczą także Riepin, Lewitan (jego obraz „Jesienny dzień” zamieszcza się w książkach do nauki j. rosyjskiego), Kramskoj (głównie tematyka historyczna), Pierow (malarstwo rodzajowe, słynna „Trojka”), Szyszkin („Poranek w sosnowym lesie”).

Trietiakowka dzisiaj

Budynek na Krymskim Wale, mieszczący stałą ekspozycję sztuki dwudziestowiecznej

Budynek na Krymskim Wale, mieszczący stałą ekspozycję sztuki dwudziestowiecznej

Galeria Trietiakowska dzisiaj to imponujący, odnowiony budynek przy metrze Trietiakowka, budynek z wystawami czasowymi i malarstwem XX wieku na Krymskim Wale oraz liczne domy-muzea malarzy.

Jeżeli kiedykolwiek będziecie mieli okazję pojawić się w Moskwie, musicie koniecznie odwiedzić jej serce – Trietiakowkę. Bo być w stolicy Rosji i nie zobaczyć Galerii to tak, jak pojechać do Krakowa, i nie odwiedzić Wawelu.

strona Galerii Trietiakowskiej – po rosyjsku i angielsku