Kreml Moskiewski – przewodnik po Kremlu

Written by admin on Marzec 22nd, 2009

Słowo „kreml” oznacza warownię, twierdzę. Takie obiekty zazwyczaj budowane były na wzgórzu, a ich wnętrze skrywało cerkwie, pałace. Nie inaczej ma się historia najsłynniejszego kremla na świecie, Kremla Moskiewskiego.

Kniaź Jurij wstąpił na wzgórze, rozejrzał się dookoła, spojrzał we wszystkie strony, spojrzał tu i tam, w jedną i drugą stronę rzeki Moskwy, a także rzeki Nieglinnej; i zachwycił się okolicznymi wioskami, i rozkazał niezwłocznie zbudować tam miasto z drzewa, a zwać się ono miało Moskwa.

z kroniki z 1156 r.

Nie kto inny, a kniaź Jurij Dołgorukij, wyznaczył położenie serca Moskwy i całej Rosji. Stało się nim Wzgórze Borowickie, wznoszące się 40 metrów nad rzeką Moskwą. Wszystko to zaczęło się w XII wieku, choć już wiek wcześniej istniała tu mała osada. Przez kolejne 300 lat wielokrotnie był niszczony i odbudowywany na nowo.

Kreml dzisiaj to jeden z największych zespołów architektonicznych na świecie. Zajmuje 28 ha powierzchni, okala go czerwony mur długości 2,25 km. 20 baszt i 4 wrota strzegą wejścia na wewnętrzny dziedziniec.

Kreml przypomina kształtem trójkąt. Jego południowa ściana sąsiaduje z brzegiem rzeki. Od strony wschodniej znajduje się Plac Czerwony. Natomiast u ściany północno-zachodniej leży Ogród Aleksandrowskij.

Historia – jak powstał Kreml

Pierwszy raz na piśmie informacje o osadzie nad rzeką Moskwą pojawiły się w 1147 roku. Data ta jest oficjalnie uznawana za datę powstania Moskwy. Osada została zbudowana na Wzgórzu Borowickim. W 1156 roku pojawiły się pierwsze umocnienia osady. Wykopano rów i usypano wał. Całość wzmocniono dębowymi palami. Był to typowy rodzaj umocnień twierdz stosowany w tamtych czasach. W 1238 r. twierdza została zniszczona na skutek najazdu mongolsko-tatarskiego.

Od 1264 r. Kreml stał się rezydencją kniaziów Moskwy. W 1339 r. wokół osady powstały mury i baszty z drewna dębowego. W 1367 r., kiedy to panował kniaź Dimitrij Doński, newralgiczne punkty umocnień zostały przebudowane z wykorzystaniem białego kamienia.

Kluczowa dla historii Kremla stała się druga połowa XV wieku. Wtedy to, za sprawom budowniczych włoskich, Kreml nabiera cech architektonicznych, które możemy widzieć również dzisiaj. Działo się to za czasów Iwana III Wielkiego. Plac Soborowy staje się wówczas centralnym punktem twierdzy. W latach 1475-79 powstaje Sobór Zaśnięcia Matki Bożej (Uspienskij sobor), który stanowił koronacyjną cerkiew carów. Naprzeciw soboru Uspienskiego powstał w latach 1484-1489 sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor). W nim odbywały się śluby i chrzty. Pod koniec XV wieku wybudowano skromną, 1-kopułową cerkiew Złożenia Szat. Stanowiła ona prywatny kościół metropolity i patriarchy. Jako kolejny powstał sobór Michała Archanioła (Archangielskij sobor). Wzniesiono go w latach 1505-1508. Tutaj chowani byli carowie Rosji, do czasów współczesnych zachowało się 46 sarkofagów. Nad placem Soborowym góruje do dzisiaj wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego (Kołokolnia Iwana Wielikogo). Oprócz obiektów sakralnych, wznoszone były budynki świeckie takie, jak Graniasta Komnata. W pałacu tym przez lata odbywały się i odbywają również obecnie – ważne uroczystości.

Oprócz budowy soborów, Iwan III Wielki zadbał również o bezpieczeństwo twierdzy kremlowskiej. Powstawały nowe, grubsze mury oraz wyższe baszty. Fortyfikacje zostały oblicowane czerwoną cegłą. W miejscu, gdzie dzisiaj jest Plac Czerwony, na początku XV wieku wykopano fosę. Tym sposobem Kreml stał się twierdzą nie do zdobycia.

W kolejnych wiekach zespół architektoniczny Kremla rozrasta się o budynki świeckie. Powstaje Pałac Teremowy (1635-36).

Na początku XVIII wieku powstaje Arsenał, a w drugiej połowie XVIII wieku – budynek senatu.

Kreml ucierpiał znacznie w czasie wojen napoleońskich, kiedy ustępujące z Moskwy wojska Napoleona zaminowały twierdzę. Mimo że większość ładunków nie wybuchła, to straty materialne i tak były znaczne. Odbudowa Kremla trwała 20 lat.

W latach 1838-49 za panowania Mikołaja I powstaje Wielki Pałac Kremlowski.

W latach 1844-51 wybudowany zostaje Skarbiec (Orużejnaja Palata). Do dzisiaj przechowywane są w nim największe skarby zgromadzone przez wieki – ozdoby, biżuteria, podarunki carskie, całe karoce, oręż.

Po rewolucji październikowej Kreml stał się symbolem nowych władz. Carskie orły na szczytach baszt zamienione zostają czerwonymi gwiazdami.

Kolejną pamiątką po rządach „czerwonych” na Kremlu jest Pałac Zjazdów. O jego wybudowaniu zadecydował Chruszczow. Powstaje on w latach 1959-61. Obecna nazwa pałacu to Państwowy Pałac Kremlowski. Odbywają się w nim przedstawienia Teatru Wielkiego.

W 1990 Kreml zostaje wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Atrakcje turystyczne Kremla

Kreml składa się z kilkunastu arcy-ciekawych obiektów o wielkim znaczeniu historycznym i kulturowym. Co ciekawe, zezwolenie na zwiedzanie obiektów wydano w 1955 roku. Wtedy też wprowadzono zakaz mieszkania na terenie twierdzy.

Sobory i cerkwie na Kremlu

  • sobór Zaśnięcia Matki Bożej – (Uspienskij sobor) – powstawał w latach 1475-79. Koronacyjna cerkiew carów. Główna kopuła ma wysokość 42 m, otaczają ją 4 mniejsze kopuły. Wewnątrz znajduje się tron Iwana Groźnego)
  • sobór Zwiastowania (Błagowieszczenskij sobor) – powstawał w latach 1484-89. Znajduje się na przeciwko soboru Zaśnięcia. O ile pozostałe obiekty budowali mistrzowie włoscy, o tyle sobór Zwiastowania wybudowali budowniczy z Pskowa. W nim odbywały się śluby i chrzty.
  • sobór Michała Anioła (Archangielskij sobor) – 1505-1508. Nekropolia carów rosyjskich. Ikona Michała Anioła jest autorstwa Andrieja Rublowa.
  • cerkiew i wieża-dzwonnica Iwana Wielkiego – powstała w czasach Iwana III. Dzwon obwieszczał ważne wydarzenia w rodzinie carskiej.
  • cerkiew Złożenia Szat (cerkow Rizpołożenija) – powstała pod koniec XV wieku. Prywatna świątynia metropolity i patriarchy.
  • cerkiew Dwunastu Apostołów – stanowi całość wraz z Pałacem Patriarchy.

Budynki administracyjne i muzea

  • Wielki Pałac Kremlowski – 1838-49. Nie jest dostępny dla zwiedzających.
  • Pałac Senatu – wybudowany na polecenie carycy Katarzyny II. Obecnie siedziba rosyjskiego rządu.
  • Pałac Teremowy
  • Arsenał
  • Skarbiec (Orużejnaja Palata)
  • Graniasta Komnata – odbywały się w niej i odbywają również dzisiaj ważne uroczystości i wydarzenia państwowe.

Pomniki

  • Car-działo (Car’-puszka) – odlane ze spiżu dla Fiodora I w 1586 roku. Jego kaliber to 89 cm, ale z działa nigdy nie wystrzelono.
  • Car-dzwon (Car’-kołokoł) – największy dzwon na świecie. Gdy stygł w dole odlewniczym, w ludwisarni wybuchł pożar. Dzwon chłodzono, ale i tak pękł, a potem odpadł od niego 12-tonowy odłamek.

Galeria zdjęć Kremla

Pomnik Minina i Pożarskiego na Placu Czerwonym w Moskwie

Written by admin on Marzec 20th, 2009

Dla Polaków odwiedzających Moskwę pomnik Minia i Pożarskiego to jeden z elementów łączących historię Polski i Rosji. Kupiec Minin i książę Pożarski są symbolem zwycięstwa mieszkańców Moskwy nad Polakami okupującymi miasto.

Rys historyczny

Przełomowy okazał się rok 1612. Wtedy to, stojąc na czele pospolitego ruszenia zorganizowanego rok wcześniej w Niżnym Nowogrodzie przez kupca Kuźmę Minina, Dymitr Pożarski w dwudniowej bitwie na przedpolach Moskwy zatrzymał hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza. Tym samym uniemożliwił dostarczenia żywności obleganej załodze Kremla. 7 listopada 1612 roku polska załoga Kremla skapitulowała wobec braku pomocy.

Okres Wielkiej Smuty (ros. Смутное время) pod koniec XVI wieku i na początku XVII wieku to okres słabości Cesarstwa Rosyjskiego i czas, kiedy Polska intensywnie angażowała się w sprawy rosyjskie. Wyraz temu dawały Dymitriady oraz polska okupacja Kremla.

Kim byli Minin i Pożarski?

Kupiec z Niżnego Nowogrodu, Kuźma Minin cieszył się dużym poważaniem wśród miejscowych kupców. Dlatego też został wybrany do zarządzania funduszami zgromadzonymi przez ruch patriotyczny na drugie pospolite ruszenie. Stał się również członkiem oddziałów ochotniczych. Kuźma Minin okazał się sprawnym dowódcom i za te zasługi otrzymał tytuł szlachecki.

Dymitr Michajłowicz Pożarski – kniaź z rodu Rurykowiczów, stanął na czele powstania ludowego, które wyparło wojska polsko-litewskie z Rosji. Zatrzymanie odsieczy hetmana Chodkiewicza to jedna z najważniejszych zasług, za które otrzymał tytuł bojara.

Kupiec Minin i książę Pożarski traktowani są jako bohaterowie narodowi. Pożarski w dowód uznania został bojarem.

O pomniku Minina i Pożarskiego

Pomnik Minina i Pożarskiego powstał dla upamiętnienia 200-lecia wypędzenia wojsk polsko-litewskich z Moskwy. Konkurs na stworzenie pomnika wygrał w 1808 roku Iwan Pietrowicz Martos (Иван Петрович Мартос). W upamiętnieniu 200-lecia przeszkodziła jednak inwazja Napoleona na Rosję. Pomnika nie wzniesiono aż do 1818 roku.

Co ciekawe, pomnik został ufundowany ze zbiórki pieniędzy w Niżnym Nowogrodzie, ale car Aleksander I opowiedział się za umiejscowieniem pomnika na Placu Czerwonym. Oryginalnie pomnik zajmował centralne miejsce Placu Czerwonego (na przeciwko wejścia do GUM).

Po przejęciu władzy przez komunistów zaczęto szukać innego mijesca dla pomnika, gdyż przeszkadzał w przeprowadzaniu defilad wojskowych. W 1936 przeniesiono pomnik Minina i Pożarskiego pod Cerkiew Św. Bazylego. Znajduje się tutaj do dnia dzisiejszego.

Ciekawostki

Odzyskanie Kremla przez powstańców, na czele których stał kupiec Kuźma Minin i książę Dimitr Pożarski, uznane zostało za tak doniosłe historycznie wydarzenie, że począwszy od 12 grudnia 2004 Dniem Jedności Narodowej (ros. święto narodowe) przestał być 7 listopada (wybuch rewolucji październikowej), a stał się 4 listopada. Data ta upamiętnia odzyskanie „serca Rosji”.

W czasie Pierwszej rocznicy odzyskania Kremla, 4 listopada 2005, prawie dokładna kopia pomnika Minina i Pożarskiego została postawiona w Niżnym Nowogrodzie. Kopia jest o 5 cm niższa od oryginału. Autorem kopii jest kontrowersyjny rzeźbiarz rosyjski pochodzenia gruzińskiego – Zurab Cereteli.

Pomnik Minina i Pożarskiego w liczbach

1818 – rok umiejscowienia na Placu Czerwonym

8,8 m – wysokość pomnika

Pomnik Minina i Pożarskiego to atrakcja turystyczna Moskwy, którą trzeba zobaczyć. Przede wszystkim ze względu na ciekawy podtekst historyczny stosunków polsko-rosyjskich.

Pomink Minina i Pożarskiego przed Soborem Wasyla Błogosławionego – Galeria

Pomnik Piotra I w Moskwie – pomnik dla upamiętnienia 300 lat marynarki rosyjskiej

Written by admin on Marzec 16th, 2009

Pomnik Piotra I Wielkiego w Moskwie to jeden z najbardziej rzucających się w oczy monumentów moskiewskiej metropolii. Został stworzony przez znanego artystę pochodzenia gruzińskiego – Zuraba Cereteli. Co ciekawe, mieszkańcy Moskwy są dalecy od dumy, a pomnik trafił nad nabrzeże rzeki Moskwy w atmosferze skandalu.

Położenie pomnika Piotra I

Pomnik Piotra Wielkiego znajduje się w centrum Moskwy. Pomnik osadzono na sztucznej wyspie na rzece, w miejscu, gdzie kończy się kilkukilometrowy kanał (Vodootvodnyy kanal). Monument jest dobrze widoczny zarówno dla osób spacerujących nadbrzeżem rzeki Moskwy, jak również turystów zmierzających do Cerkwi Chrystusa Zbawiciela bądź Kremla.

Pomnik znajduje się też blisko oddziału Galerii Trietiakowskiej i Cmentarzyska Upadłych Pomników… Czyżby taka okolica była wybrana nieprzypadkowo?

Historia

Pomnik Piotra I to popularniejsza z dwóch nazw. Na nabrzeżu pojawił się w 1997 roku. Oficjalna nazwa monumentu to pomnik dla upamiętnienia 300 lat marynarki rosyjskiej. Rzeźba osiąga monumentalną wysokość 86 metrów, a łączna wysokość to 98 metrów. Tym spososbem jest on najwyższym pomnikiem – rzeźbą w Rosji, jak również jednym z najwyższych na świecie.

Pomnik przedstawia Piotra I na okręcie. Car stoi dumnie na pokładzie statku, lewą ręką trzyma ster, natomiast druga jest uniesiona w górę i jest zaciśnięta na złotym zwoju. Okręt znajduje się na postumencie-fontannie. Strumienie wody z fontanny imitują rozbryzgi wody przecinanej przez kadłub okrętu.

Statek Piotra I znajduje się na postumencie z dziobów statków oznaczonych krzyżem św. Andrzeja. Tradycyjnie zwieńczenia dziobów traktowane były jako trofea. Tutaj można interpretować rzeźbę Piotra I jako głównego dowodzącego floty.

Co ciekawe, pierwotnie pomnik miał przedstawiać Krzysztofa Kolumba. Cereteli bez sukcesu próbował w latach 1991-1992 sprzedać pomnik Stanom Zjednoczonym, Hiszpanii i krajom Ameryki Łacińskiej z okazji 500 lecia odkrycia Ameryki. Kiedy pierwotne plany nie wypaliły, mer Moskwy – Łużkow – kupił pomnik i obdarował nim miasto. Ale mieszkańcy Moskwy do tej pory nie docenili gestu Łużkowa…

Zurab Cereteli – kilka słów o artyście

ros. Зураб Константинович Церетели, urodzony w 1934. Gruziński artysta, malarz i rzeźbiarz. Jeden z najbardziej znanych artystów tworzących w Rosji. Od 1997 przewodniczący Rosyjskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Sławę zyskał jako twórca monumentalnych, niejednokrotnie kontrowersyjnych pomników. Jego rzeźby znajdują się nie tylko w Rosji, ale również w Gruzji, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Francji i na Ukrainie. Do najbardziej znanych rzeźb należą:

  • pomnik ofiar faszyzmu na Górze Pokłonnej (Moskwa)
  • pomnik dla upamiętnienia 300 lat marynarki rosyjskiej lub Piotr I (Moskwa)
  • Człowiek i Słońce (Tbilisi, Gruzja)
  • pomnik poświęcony walce z międzynarodowym terroryzmem z 2006 r. (New Jersey, powstał po ataku na WTC).

Kontrowersje wokół pomnika Piotra I w Moskwie

Pomnik Piotra I okazał się na tyle nietrafnym pomysłem, że w 2004 roku jeden z senatorów zaproponował przeniesienie pomnika na… Kaukaz. Argumentował, że obecne położenie w sąsiedztwie dwóch wytwórni czekolady jest nietrafne. A w nowym miejscu pomnik znalazłby się w zatoce, obok latarni morskiej. Stamtąd też roztaczałby się piękny widok na Dagestan i Morze Kaspijskie.

Jest też podłoże historyczne tej propozycji. Piotr I swój perski pochód rozpoczął od przyłączenia do Rosji Dagestanu bez jednego wystrzału.

Innym przykładem krytyki monumentu jest prebiscyt z 2008 roku. VirtualTourist.com opublikowało ranking najbrzydszych obiektów architektonicznych. Pomnik Piotra I Wielkiego w Moskwie zajął wysokie, 10 miejsce.

Pomnik dla upamiętnienia 300 lecia marynarki rosyjskiej, znany też jako pomnik Piotra I, budził, budzi i będzie budził kontrowersje. Może właśnie ze względu na złą sławę warto go zobaczyć w czasie jednego ze spacerów po Moskwie?

Galeria – pomnik Piotra I Wielkiego

Klasztor Nowodziewiczy

Written by admin on Marzec 11th, 2009

Klasztor Nowodziewiczy (Новодевичий монастырь)

Najpiękniejszy w Moskwie i prawdopodobnie w całej Rosji, żeński klasztor prawosławny. Mówi się o nim, że jest miniaturą moskiewskiego Kremla. Do projektowania budynków klasztornych zatrudnieni zostali najwięksi artyści tamtych czasów. Niesamowity wygląd i malownicze położenie w kolanie rzeki Moskwy sprawiają, że klasztor nabiera baśniowego wyglądu.

Klasztor Nowodziewiczy podoba się zarówno przyjezdnym, jak i mieszkańcom Moskwy. W pogodne dni Rosjanie chętnie tu przychodzą, a młode pary po ślubie w cerkwi przyjeżdżają tutaj wykonać zdjęcia ślubne.

Historia Klasztoru Nowodziewiczego

Klasztor powstał w 1524 roku z rozkazu Wasilija III w dowód wdzięczności Matce Boskiej za zdobycie Smoleńska (to w Smoleńsku znajdowała się ikona Madonny z Dzieciątkiem pokazującym drogę). W 1598 roku, w Cerkwi Smoleńskiej, która znajduje się na terenie klasztoru, Borys Godunow został wybrany carem Rosji. Za czasów Godunowa klasztor doczekał się murów i baszt. Ze względu na swoje położenie (pod Moskwą) przez lata pełnił również rolę obronną.

Przez lata do klasztoru wysyłane były żony bojarów rosyjskich i rosyjskich carów. W zasadzie klasztor stawał się ich więzieniem. Tak było z Zofią Romanową (siostra Piotra I). W XVII wieku przebudowała ona klasztor, po czym została tam uwięziona przez Piotra, który został carem. Wkrótce posłał od do Nowodziewiczego także swoją pierwszą żonę – Jewdokiję Łopuchiną.

Klasztor Nowodziewiczy obecnie

Klasztor Nowodziewiczy został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Jest również filią Państwowego Muzeum Historycznego.

Główne atrakcje zespołu klasztornego

  • Cmentarz Nowodziewiczy, przyległy do murów klasztoru od strony południowej. Pochowane są tutaj osoby zasłużone dla historii Rosji.
  • Sobór Smoleński, wznoszony w latach 1524-1525, wzorowany na kremlowskim soborze Uspieńskim, o bogato zdobionym freskami wnętrzu. Charakterystyczny, centralnie położony, biały budynek z pięcioma kopułami.
  • Cerkiew Uspieńska, stawiana w okresie 1685–1687.
  • Nadbramna cerkiew Przemienienia, budowana od 1687 do 1689, w stylu moskiewskiego baroku.
  • Dzwonnica z 1690 roku – 6-piętrowa, w momencie powstania była drugą co do wielkości po dzwonnicy Iwana Wielkiego. Ma 72 metry wysokości i jest zdobiona charakterystyczną „koronką”
  • Cerkiew św. Ambrożego.

Galeria zdjęć – Klasztor Nowodziewiczy

Jak dostać się do Klasztoru Nowodziewiczego?

Informacja dla osób, które wybierają się do klasztoru

Stacja metra: Sportiwnaja (Спортивная). Klasztor znajduje się 300 metrów pieszo od tej stacji.
Wejście: bezpłatne
Godziny zwiedzania: skwer – całodobowo; wnętrza klasztoru – do 18-stej.

Moskiewskie metro w cyfrach

Written by admin on Grudzień 3rd, 2008

Za każdym razem, gdy odwiedzam rosyjskie strony ze statystykami dotyczącymi metra w Moskwie, przecieram oczy ze zdumienia. Ono ciągle rośnie. Oto najciekawsze dane dotyczące sieci moskiewskiej kolei podziemnej (stan na 2.12.08).

metro w Moskwie

metro w Moskwie

liczba przewiezionych pasażerów w 2007 roku – 2 528 700 000 (!)

największa liczba pasażerów przewiezionych w ciągu doby – 9 554 700

liczba pracowników obsługujących sieć metra – 35623

EKSPLOATOWANE LINIE METRA

liczba linii metra – 12

łączna długość linii metra – 292,2 km

najdłuższa linia – Серпуховско-Тимирязевская (41,2 km)

najkrótsza linia - Каховская (3,3 km)

najdłuższe przejście – „Крылатское”–”Строгино” (6625 m)

najkrótsze przejście – Centrum biznesowe „Международная” (500 m)

STACJE METRA

Liczba stacji (177 stacji):

- przesiadkowych 62

- węzłowych 27

- naziemnych 15

najgłębiej położona stacja – Park Zwycięstwa „Парк Победы” – 84 m

stacja z najdłuższą platformą - „Воробьевы горы” – 282 m

WYPOSAŻENIE

liczba bramek – 2418

liczba wind – 637

liczba schodków – 173998

WYDAJNOŚĆ I EKSPLOATACJA

liczba kursów w ciągu doby – 9992

średnia prędkość pociągów – 41,62 km/h

liczba wagonów używanych średnio w ciągu doby – 3438

łączny przebieg wagonów – 688,5 milionów wagono kilometrów

średnia liczba osób przewożonych w jednym wagonie – 50 osób

minimalny czas oczekiwania na metro – 90 sekund

średnia długość przejazdu pasażera - 13,0 km

metro w Moskwie[/caption]

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

Written by admin on Grudzień 2nd, 2008

Czerwone jak Kreml i wielkie jak Rosja. Takie było moje pierwsze wrażenie, gdy zobaczyłem Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie. Swój kolor zawdzięcza czerwonej cegle. Natomiast styl, w którym zostało wybudowane, nawiązuje do architektury Kremla. Trudno nie dostrzec podobieństwa wież muzeum z basztami na murach otaczających Kreml.

Muzeum Historyczne powstawało w latach 1875-81. Natomiast otwarto je 27 maja 1883 roku w obecności cesarza Aleksandra III i cesarzowej Marii Fiodorowny. Ekspozycja muzeum zawiera eksponaty od paleolitu do czasów współczesnych. Współczesnych tylko w teorii, gdyż w Rosji trwa ustalanie prawdy historycznej XX wieku. Stąd też wystawy sięgają „jedynie” wieku XIX.

Muzeum nie jest nowe i widać to na pierwszy rzut oka. Nie mniej jednak czuć ducha czasów. Dekoracja sal nawiązuje do epoki, z której pochodzi ekspozycja. W muzeum zobaczymy obiekty archeologiczne, monety, wyposażenie domowe, odzież, uzbrojenie, książki, pisma. Oczywiście nie należy być zaskoczonym nieustającymi renowacjami, zamkniętymi wystawami itp. W muzeach w Moskwie, czy w ogóle w Rosji, to norma.

Czy jest coś, na co szczególnie warto zwrócić uwagę w muzeum historycznym? Ja przede wszystkim spostrzegłem polską zbroję husarza. Ale warte uwagi są też freski (chyba) przedstawiające drzewo genealogiczne.

Czy wspominałem już o rozmiarach muzeum? Liczy ono około 5 milionów eksponatów i 15 milionów dokumentów. Szacuje się, że do obejrzenia jest mniej niż 1% tych pokaźnych zbiorów.

Nie będą też dla nikogo zaskoczeniem ceny – dla obcjokrajowców do 2 razy większe. Jeżeli legitymujecie się rosyjską legitymacją studencką (np. dzięki kursom językowym w Instytucie Puszkina), jest szansa wejść taniej. Na koniec kilka zdjęć z wnętrza i informacja, jak do muzeum dojechać.

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

Globus w muzeum

Globus w muzeum

Wnętrze muzeum

Wnętrze muzeum

Drzewo genealogiczne

Drzewo genealogiczne

Ozdobne wejście do jednej z sal

Ozdobne wejście do jednej z sal

Zbroja husarza

Zbroja husarza

Ekspozycja w jednej z sal

Ekspozycja w jednej z sal

 

Dojazd do muzeum

Dotarcie do muzeum, jak też do Placu Czerwonego, nie stwarza żadnych kłopotów. Dogodnie można dojechać metrem. Należy kierować się na jedną z trzech stacji: Okhotny Ryad, Ploshad Revolutsii, Teatralnaya Ploshad.

Ciekawostki dotyczące Moskwy

Written by admin on Grudzień 2nd, 2008

Ile świątyń znajduje się w Moskwie?
W Moskwie jest:
- ponad 400 cerkwi prawosławnych
- 22 klasztory
- 7 synagog
- 4 meczety
- 3 kościoły luterańskie
- 3 kościoły katolickie

Ile mostów jest w Moskwie?
Według danych z 1 lipca 2006 – 490 mostów.

Jaka jest wydajność kanałów wentylacyjnych w metrze?
W ciągu doby przez system kanałów wentylacyjnych przemieszcza się 1 milard m sześciennych powietrza

Jakie są najpopularniejsze nazwiska w Moskwie?
Według danych za rok 2006 w Moskwie było:
- 72 899 osób o nazwisku Иванов
- 55 275 osób o nazwiskuКузнецов
- 47 096 osób o nazwisku Смирнов
… a 4 osoby nazywały się Moskwa.

Zoo w Moskwie

Written by admin on Grudzień 2nd, 2008

Jedną z ciekawszych propozycji na spędzenie popołudnia w Moskwie jest wizyta w tamtejszym zoo. Z przewodnika dowiemy się, że jest to jedno z większych i najstarszych zoo w Rosji. Powstało w 1864 roku. Aby dostać się do parku, należy dojechać do stacji metra Баррикадная. Dla Polaków odwiedzających Moskwę będzie to o tyle ciekawe, że niedaleko od zoo odbywa się w niedzielę polska msza święta. Daje to sposobność spędzenia bardzo miłego dnia.

Jedną z niedogodności związanych z odwiedzaniem zoo w weekend jest duża liczba zwiedzających. Do zoo warto iść przede wszystkim w dni pogodne, ale niezbyt upalne. Taka pogoda gwarantuje, że zwierzęta będą stosunkowo żywe i będzie co oglądać.

A oglądać jest niewątpliwie co. W zoo możemy oglądać zwierzęta ze wszystkich krain geograficznych. Żyrafy, słonie, czy niedźwiedzie to standard. Dużo bardziej ciekawe z mojego punktu widzenia wydają się egzotyki, czy też unikaty takie jak biały tygrys lub kangury. Ze swojej strony polecam zobaczenie niedźwiedzia brunatnego, który wyszkolił się w sztuce żebrania o jedzenie oraz zagrodę szopów praczy, które robią to nie z mniejszą gracją. Warte uwagi są uchatki kalifornijskie, które potrafią dokazywać oraz niedźwiedzie polarne. Zobaczcie koniecznie białe tygrysy i starego orangutana, który osiągnął monstrualne rozmiary.

A teraz kilka zdjęć z zoo.

Biały tygrys akurat tego dnia był śpiący

Biały tygrys akurat tego dnia był śpiący

Szop pracz do perfekcji opanował sztukę żebrania

Szop pracz do perfekcji opanował sztukę żebrania

Bardzo urodziwa małpa

Bardzo urodziwa małpa

Stary orangutan

Stary orangutan

A tak żebrze niedźwiedź brunatny

A tak żebrze niedźwiedź brunatny

Niedźwiedzie polarne - słodkie

Niedźwiedzie polarne - słodkie

Dla zainteresowanych podaję dane teleadresowe moskiewskiego zoo:
Зоопарк в Москве – Zoo w  Moskwie
Adres: Грузинская Б. ул., 1,

Telefon: (495) 252-3580 (informacja automatyczna), (495) 255-5375 (zamawianie wycieczek)

Dojazd metrem:

Краснопресненская ст.м. (158m na południowy zachód),

lub

Баррикадная ст.м. (199м на В)

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela

Written by admin on Listopad 1st, 2008

**Хрaм Христа Спасителя, czy jak kto woli Cerkiew Chrystusa Zbawiciela, jest największą cerkwią prawosławną na świecie. Jej świeży wygląd może być mylący. Rzeczywiście, w obecnej formie została wybudowana w latach 90-tych. Jednakże historia cerkwi sięga dużo wcześniej i jest tyleż interesująca, co pokręcona.**

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela miała być votum dziękczynnym narodu rosyjskiego za uchronienie przed wojskami Napoleona w 1812 roku. Manifest wydał car Aleksander I. Pierwotna lokalizacja – Worobiowskie Wzgórza – okazała się nieodpowiednia (zła jakość podłoża). Z tego powodu, za panowania Mikołaja I ogłoszono kolejny konkurs. Zwyciężyła koncepcja świątyni rosyjsko-bizantyjskiej. Autorem projektu był Konstanty Ton.

Prace nad świątynią rozpoczęły się 10 września 1839 roku. Przez niemal 44 lata nad brzegiem rzeki Moskwy, niedaleko Kremla, powstawała imponująca świątynia. Wreszcie, 26 maja 1883 roku metropolita moskiewski Joannikij dokonał poświęcenia votum dziękczynnego.

Dwie daty wstrząsneły świątynią Cerkwi Chrystusa Zbawiciela (w sensie przenośnym i dosłownym). Pierwsza to 2 lipca 1931 roku, kiedy to podjęto decyzję o zburzeniu cerkwi i zbudowaniu na jej miejscu Pałacu Rad (w nim mieli się spotykać delegaci ze wszystkich republik ZSRR). Druga data to 5 grudnia, kiedy to po 2 eksplozjach świątynia została zrównana z ziemią.

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela nocą

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela nocą

Kolejnym zakrętem historii Cerkwi Chrystusa Zbawiciela była II wojna światowa. Budowę pałacu przerwano, a elementy konstrukcji wykorzystano w przemyśle zbrojeniowym. Po wojnie do projektu nie powrócono. Natomiast w 1958 zdecydowano się „zagospodarować” fundamenty i wybudowano w tym miejscu basen pływacki (oddany w 1960 roku).

Paląca potrzeba zadośćuczynienia sprawiła, że w latach 80-tych zaczęto mówić o odbudowie świątyni. Być może symbolicznie, bo 5 grudnia 1990 roku wmurowano kamień węgielny pod budowę starej, nowej Cerkwi Chrystusa Zbawiciela. Rozpoczęta w 1994 roku budowa postępowała błyskawicznie, po części dzięki datkom, już w 1996 roku w dzień Przemienienia Pańskiego 6/19 sierpnia dolna część cerkwi Chrystusa Zbawiciela została poświęcona przez Aleksego II. Natomiast uroczyste poświęcenie świątyni miało miejsce 19 sierpnia 2000.

Kilka faktów

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela to największa świątynia prawosławna na świecie. Zbudowana jest z kamienia, na planie równoramiennego krzyża greckiego o rozpiętości 85 m. Wysokość świątyni (wraz z krzyżem na kopule) to **103 m**. Wnętrza cerkwi są bogato zdobione. Na 22 tys. m kw. powierzchni wszystkich malowideł 9 tysięcy jest pozłacana.

Świątynia Chrystusa Zbawiciela jest jednym z wielu tłumnie odwiedzanych obiektów w Moskwie. Zaraz przy świątyni znajduje się stacja metra i Muzeum Sztuk Pięknych im. A.S. Puszkina. Obok świątyni znajduje się niewielki obszar zieleni z fontannami oraz pomnik Aleksandra II, który kieruje swój wzrok w stronę cerkwi.

pomnik Aleksandra II

pomnik Aleksandra II

Cerkiew Chrystusa Zbawiciela genialnie wkomponowuje się architektonicznie w centrum stolicy. Szczególnie pięknie wygląda z Mostu Patriarszego, z którego można podziwiać także Kreml oraz pomnik Piotra I.

Nie będzie niespodzianką stwierdzenie, że Cerkiew Chrystusa Zbawiciela jest absolutnie obowiązkowym punktem każdej wycieczki po Moskwie.

Park Zwycięstwa

Written by admin on Październik 21st, 2008

ros. Парк Победы, Поклонная Гора

Park Zwycięstwa stanowi obowiązkowy punkt każdej wycieczki po stolicy Rosji. Drugorzędną sprawą jest, czy będzie się podobał, czy też nie. Z punktu widzenia Polaków irytujące jest wybiórcze podejście do historii wśród Rosjan. Wszak park powstał dla uczczenia zwycięstwa sowietów i ich sojuszników nad nazistami w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej 1941-1945. Nie trzeba być historykiem, by zauważyć brak 2 lat zmagań na froncie. Ale nie mnie to oceniać. Natomiast z punktu widzenia turysty Park Zwycięstwa ma ogromne walory poznawcze nie tylko rosyjskiej historii, ale również mentalności.

Powstanie

Rosjanie już w czasie wojny chcieli uczcić wojenne wyczyny swoich rodaków. Sztuka ta udała się jednak dopiero po wojnie, a dokładnie 9 maja 1995, czyli 50 lat po Dniu Zwycięstwa (według kalendarza radzieckiego, a jakże). Wtedy to nastąpiło oficjalne otworzenie kompleksu. Park Zwycięstwa odzwierciedla mentalność Rosjan we wszystkich szczegółach. Przepych, zbytek, nadmierne przywiązanie do symboli i egocentryzm emanujący z własnej „prawdy historycznej”.

Główną aleją do muzeum

Główna Aleja Parku Zwycięstwa

Główna Aleja Parku Zwycięstwa

Park Zwycięstwa rozpościera się na powierzchni 135 ha. Główny punkt parku stanowi Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, które z Placem Zwycięstwa łączy długa aleja „Lata wojny” (ros. „Годы войны”). Wrażenie niesamowite, bo 2 rzędy fontann znajdują się na 5 poziomach, każdy poziom symbolizuje kolejny rok wojny. Liczba fontann też nie jest przypadkowa – 1418 – tyle dni trwała wojna.

Widok na obelisk i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Widok na obelisk i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Gdy dojdziemy już do placu przy muzeum, warto przyjrzeć się dokładnie obeliskowi, który jest położony symetrycznie względem skrzydeł muzeum. Obelisk mierzy 141,8 m wysokości. Wysokość jest nieprzypadkowa, bo każde 10 centymetrów wzniesiono za każdy dzień wojny. Na szczycie znajduje się boginii zwycięstwa Nike. Natomiast na bokach bryły wyryto daty bitew. Przed obeliskiem znajduje się rzeźba świętego Jerzego, triumfującego nad smokiem (symbolem zła).

Zwieńczenie obelisku - bogini Nike

Zwieńczenie obelisku - bogini Nike

Jak widać, architekci Parku Zwycięstwa do perfekcji doprowadzili symbolikę związaną z Wielką Wojną Ojczyźnianą.

Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Nie przesadzę jeśli napiszę, że mamy przed sobą jedno z najnowocześniejszych i najciekawiej zorganizowanych muzeów Rosji. Na uwagę zasługują przestrzenne panoramy bitew, bogate zbiory militarne, kolekcje numizmatyczne i modele. Szczegółowe omówienie atrakcji muzeum wymaga ode mnie napisania osobnego artykułu poświęconego samemu muzeum.

Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej od tyłu

Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej od tyłu

Oczywiście muzeum to nie koniec atrakcji w Parku Zwycięstwa. Pod gołym niebem możemy zwiedzić ekspozycję sprzętu wojskowego używanego w czasie II wojny światowej zarówno przez sowietów, jak i Niemców. Jeżeli myślicie, że

Wagon kolejowy z działem

Wagon kolejowy z działem

małe samoloty będą najokazalszymi obiektami tej wystawy, to jesteście w błędzie. W Parku Zwycięstwa można zobaczyć także ogromny wagon kolejowy z działem armatnim oraz w części „portowej” małe statki patrolowe.

Symbolika w Parku Zwycięstwa

  • 1418 – tyle fontann znajduje się w głównej alei, symbolizują dni wojny.
  • 5 lat – tyle lat trwała wojna, stąd fontanny umieszczono na 5 poziomach
  • 141,18 m – każde 10 cm wysokości obelisku za każdy dzień wojny

    Храм Святого Великомученика Георгия Победоносца

    Храм Святого Великомученика Георгия Победоносца

  • 3 świątynie – 3 wyznania uczestników Wielkiej Wojny Ojczyźnianej

Park Zwycięstwa na codzień

Park mimo swoich wad, stanowi ciekawe miejsce w stolicy Rosji. Stąd też oprócz rzeszy turystów, miejsce to jest chętnie odwiedzane przez mieszkańców stolicy. Mogą tutaj biegać, spacerować, a nawet jeździć na nartorolkach. Można się przyzwyczaić do par nowożeńców, które park obierają sobie za punkt do pamiątkowych fotografii ślubnych. Natomiast przeszkadza młodzież, która z placu wokół centralnego muzeum urządziła sobie skatepark. Chociaż z drugiej strony to może właśnie młodzi ludzie wykazują najwięcej zdrowego rozsądku.

Nie zaskoczę chyba nikogo jeżeli napiszę, że Park Zwycięstwa skrywa dużo więcej atrakcji. Czekają na odkrycie przez Was. Dlatego zachęcam wszystich do zobaczenia tego zakątka Moskwy i poznania miejsca, gdzie próbuje się kultywować mit Wielkiej Rosji.